kiwiopreis.reismee.nl

The end is near

G’day mate!

De laatste week in Sydney is alweer aangebroken, over precies een week stap ik op het vliegtuig terug naar Nederland en is dit avontuur voorbij. November was ook weer een gezellige maand en heb ik weer van alles en nog wat uitgespookt!

Donderdag 31 oktober was het Halloween in Sydney en mijn gekke huisgenoten wilden dit graag vieren! Dus onze traditionele donderdag food/party night werd omgetoverd in een Halloween feestje! Mijn kostuum bestond uit een shirt met daarop: ‘who you gonna call? Ghostbusters’ (vond ik zelf vooral erg leuk) en een zwart rokje en ik had donkere make-up op en nepbloed op mijn armen. Tot zover mijn ‘enge’ kostuum, want ik ben daar natuurlijk niet zo van. Andere mensen hadden maskers, diadeems, enge make-up en wat dan nog. We hadden veel lol in ons studiehuis en zijn daarna verkleed en al naar een club gegaan waar ze een Halloween avond hadden, waar we nog vreemdere kostuums tegenkwamen! Gezellig avondje!

Vrijdag stond er weer een excursie met de Cambridge klassen gepland! Deze keer gingen we naar het Royal National Park, anderhalf uur rijden vanaf Sydney. Ik haakte aan bij dezelfde club meiden van de vorige excursie en we trokken de hele dag samen op. We hebben eerst een tijdje bij het water gelegen en gingen daarna lekker zwemmen. Althans, dat houdt in: Sally en ik renden steeds als gekken het water in en gilden daarbij, waarna we omvielen in het water. De anderen keken ons aan en vonden ons maar koekkoek maar deden daarna wel mee! Wat een pret. We hebben nog drie meiden ingegraven en hebben radslagen en handstanden op het strand gedaan. Weer even lekker dollen. Om 3 uur reden we met de bus terug naar Sydney en ging ik lekker al het zand van me af douchen en heb ik een relaxed avondje gehad.

Zaterdag besloot ik om even een dagje ‘me-time’ te hebben en ben ik naar Mrs. Macquirie point gelopen, wat vlakbij de botanische tuin ligt. Het was een mooie wandeling en het was ook lekker weer! Op dit punt heb je een heel mooi uitzicht over de haven, de harbour bridge en het Sydney Opera House. Ik heb daarna lekker gepicknickt met het Sydney Opera House op de achtergrond en ben daarna via de botanische tuin naar de art gallery gelopen. Er was een mooie tentoonstelling, maar het was niet heel groot dus was ik er zo weer uit. Daarna weer terug naar huis gelopen en lekker gekookt. ‘s Avonds gezellig een drankje gedaan.

Zondag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik ‘s middags met Melanie naar de Grounds of Alexandria gegaan. Dit is een soort tuin te midden van industrieterreinen en is een prachtige oase van groen en bloemen. De restaurantjes gebruiken eerlijke en lokale producten en we besloten hier te lunchen. Ik zat bommetje vol na mijn lunch! Daarna zijn we weer teruggegaan want het begon te waaien en het werd grijs. ‘s Avonds weer lekker rustig avondje gehad.


Die week daarna lekker naar yoga gegaan op woensdag en weer een gezellig feestje gebouwd op donderdag, maar zonder avondeten! Althans, we aten wel maar ieder at voor zichzelf. De Spanjaarden wilden namelijk Spaanse avond houden, maar wilden dit liever op vrijdag doen omdat ze liever niet op donderdag uit gingen. Wij hebben donderdagavond wel een gezellig feestje gehad in ons studiehuis en vertrokken daarna naar de club, waar ik weer eens lekker helemaal los ben gegaan (dusdanig dat ik vrijdag weer de eerste les skipte). Vrijdag was ik wat moe, maar dat weerhield mij er niet van om met de anderen uit te gaan! We gingen naar een andere club en bleven niet te lang, maar hadden het verder leuk.

Zaterdag gingen we met een paar van de vaste club naar Bondi, waar we de sculpture walk deden. Dit was een pad waarbij je langs allerlei sculpturen liep, die aan de rand van het water stonden. Super tof, al waren sommige sculpturen vrij bijzonder. Hierna gingen we terug naar het centrum en deden we nog een drankje tot de zon onderging. We gingen allemaal terug naar huis en ik ging lekker eten, terwijl de rest uit eten gingen. Ik moest die avond vroeg naar bed, want de volgende dag moest ik vroeg op!

Zondag deed ik namelijk samen met drie meiden van Cambridge mee aan de Colour Run! We gingen al vroeg ernaartoe, want niks is vervelender dan rennen in de hitte. Bovendien wilde we het event vanaf het begin af aan al meemaken dus stonden wij enthousiast bij de start klaar om 8:30. We moesten 5 kilometer afleggen en kwamen na elke kilometer in een gekleurde zone. Aan het einde van de rit waren we natuurlijk helemaal verkleurd en zat het gekleurde poeder overal, maar we waren blij en sloten ons aan bij het podium op het terrein. Hier werd een goed feestje gebouwd! Het was echt heel erg leuk. Af en toe gooiden ze pakjes met poeder in het publiek en werd er afgeteld, waarna we allemaal tegelijk het poeder in de lucht gooiden en het een kleurenfestijn werd. Helaas speculaas transformeerde ik hierdoor in Shrek (of Fiona), omdat het poeder op mijn hoofd zich mengde met zweet en een dikke brij vormde in een groene kleur. Yiikes! Gauw mijn hoofd maar af gedaan toen we zaten. We hebben nog wat tijd doorgebracht op het terrein en vertrokken toen het event over was. Eenmaal thuis heb ik drie kwartier staan douchen tot al het poeder van me af was (en die neptattoo op mijn been!) en nog vond ik poeder in mijn neus en oren, maar ik was weer schoon. Daarna heb ik nog een drankje gedaan en ben ik weer naar huis gegaan om te koken en nog een rustig avondje te hebben.


En deze week eigenlijk weer hetzelfde riedeltje: woensdagmiddag naar de yoga en donderdag food/party avond! Oja en op dinsdag heb ik met Marou een hapje gegeten in Chinatown en we zijn daarna een lekker ijsje gaan halen. Donderdag was het Marou die voor ons ging koken: seafood pasta! Jammie. We gingen daarna weer uit in club Ivy en ik heb er die avond extra van genoten, want het was alweer mijn laatste keer naar deze club! Ik ga er namelijk alleen op donderdag heen en komende donderdag kan ik niet uit vanwege mijn examen. Dus.. Jammer maar dat was het dan! Het was echt heel leuk en ik had het niet beter af kunnen sluiten.

Vrijdag ben ik met de vaste club wat gaan drinken in een chique rooftop bar, maar ik ben daarna weer terug naar huis gegaan terwijl de anderen uit gingen. Ik was nog moe van donderdagnacht en vond het wel weer mooi. Zaterdag besloot ik weer iets voor mezelf te ondernemen: snorkelen in Manly! Ik was namelijk nog niet in Manly geweest (schande) en wilde graag snorkelen. Twee vliegen in een klap! Terwijl ik op de ferry Sydney in de verte zag verdwijnen kreeg ik een gevoel van heimwee! Nouja, wat was dit nou?! Ik ben me toch wel verbonden gaan voelen met Sydney. Omdat ik er 3 maanden heb gewoond en zoveel leuke dingen heb gedaan is het wel een beetje mijn tweede stad geworden, meer dan ik had met Auckland. Ik ga Sydney toch wel missen! Afijn, op naar Manly. Hier sloot ik aan bij een kleine groep. We kregen eerst een wandeling en zagen wat vogels. Daarna was het tijd om onze wetsuits aan te trekken en naar het strand te lopen. Ik kreeg een leuke snorkel buddy toegewezen en eenmaal in het water tikten we elkaar steeds aan als we een interessante vis zagen. Het snorkelen ging eigenlijk vrij makkelijk, al waren mijn flippers te klein en kreeg ik een keertje kramp, maar ja eigen schuld want ik dacht dat ik beter een maat kleiner kon nemen. Desalniettemin was het een mooie snorkeltocht! Ik heb zoveel vissen gezien en prachtige onderwaterwerelden. Ik had het wel ijskoud na 1 uur in het water te hebben gelegen, maar na het uittrekken van mijn wetsuit kreeg ik het weer warm. We kregen een lift van onze tourguide naar de ferry en daar stapte ik op om terug te keren naar huis. Ik douchte al het zout van mijn lijf en kleedde me om om vervolgens weer te vertrekken naar het centrum waar ik met Melanie een hapje zou eten. Op onze weg terug naar het studiehuis kochten we een flesje rosé voor het volgende feestje in ons studiehuis! Ook nu waren we weer met een grote groep en gingen we weer naar onze vaste club tot in de vroege uurtjes.

Zondag was het wat lastig om mijn bed uit te komen, maar ben ik toch eruit gekomen en ben ik ‘s middags met Marou naar Featherdale gegaan. Dit is een wildlife park waar je kangoeroes kan voeren en met koala’s op de foto kan. WOW die zijn super schattig!!!!!! Ik wilde ze meteen knuffelen. Ze stinken alleen wel…! We hebben ook nog een mega krokodil gezien, waarvan we eerst dachten dat hij nep was maar ons rot schrokken toen zijn oog open ging. Brrrr…. En een hoop slangen en varanen en spinnen… wat is Australië toch fijn!! Gelukkig kom ik al die griezelige beesten niet tegen in de stad.


En dan is het nu alweer zondagavond en maak ik me klaar voor de laatste week! Deze week geen feestjes meer, maar keihard studeren voor mijn examens. Ik heb mijn mondeling op vrijdagochtend en mijn papieren toets op zaterdag. En dan zit het erop! Dan ga ik zaterdagavond nog uit eten en keihard feesten (niet te hard want ik wil niet met een kater het vliegtuig in) en dan stap ik zondag op 18:50 (8:50 NLse tijd) op het vliegtuig en kom ik terug naar huis na 11 maanden! Wat bijzonder, het besef dringt soms door en soms lijkt het nog ver weg. Nog even bikkelen!

Cheers <3

Living the student city life

G'day mate!


Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik heb het dan ook zo druk! Ik zit inmiddels in week 8 van mijn cursus en ben nu alweer bijna 9 weken in Australië. Wat een totaal ander land dan Nieuw-Zeeland! Afijn, wat heb ik in de afgelopen 4 weken (heel oktober dus) uitgespookt?!

Iedere week was eigenlijk wel een beetje veel van hetzelfde, alleen de weekenden verschillen van elkaar. Ik heb weer nieuwe huisgenoten erbij: de Nederlandse Julie, de Zwitsers Franse Candice en de Japanse Ekumu (schrijf ik vast totaaaal verkeerd) en helaas speculaas heeft Simon het huis al een tijdje terug verlaten en heeft nu ook Cristobal de Chileen ons vaarwel gezegd. Maar: ook leuke nieuwe mensen en dus werd het tijd voor nieuwe donderdagavond-etentjes en feestjes! Na een geslaagde tortilla avond vonden Charly en ik dat het een traditie moest worden. De volgende donderdag werd hamburger night! Dit was onwijs gezellig en ik heb de hele avond burgers staan bakken en kon op het laatst ook genieten van een lekkere hamburger. Daarna het gebruikelijke: indrinken (tja studentencultuur hè!) en uit in club Ivy. Ons studiehuis is trouwens heel sociaal: we hebben ook al twee keer een movienight gehouden!

Vrijdag is het altijd een pretje om naar school te gaan na een avond uitgaan (maar hè, eigen schuld), maar voor eens was het niet erg want we hadden een excursie gepland staan! Vanwege de mock test (oefenexamen) hadden we een dag ontspanning en gingen we met alle Cambridge klassen naar Holy Moly, midgetgolf. Ik sloot aan bij een groep meiden van een andere klas om wat te mengen en zij waren zeer vriendelijk en we hadden dikke pret! Nog even op de foto geweest met E.T. (deze E.T. phones ook graag naar home) en daarna gingen we via een ijszaak naar een rooftop bar waar we de hele middag zaten te kletsen. 's Avonds ben ik lekker thuis gaan eten en heb ik een ontspannen avondje gehad (even bijkomen van het uitgaan!).

Zaterdag was een regenachtige dag en ik heb gelukkig voor het regende mijn boodschappen gehaald, maarja wat te doen in de middag? Ik ben naar het museum of contemporary art geweest, vlakbij het Sydney Opera House. Wat ziet dat er anders uit in de regen! De tentoonstellingen waren mooi, soms apart of bizar maarja dat is vaak met contemporary art. Blij dat ik er even uit was geweest, maar daarna ging ik weer lekker terug naar huis om te koken. Zondag was een lazy dag. Ik heb wat gekletst met mijn huisgenoten en heb wat gestudeerd. Op naar een nieuwe week.


Op maandagavond heb ik een gezellig filmavondje met een paar huisgenoten gehad. Dinsdag was eigenlijk mijn yogales maar omdat ik nog mijn ticket voor de Sky Tower had en die in het weekend zou verlopen ging ik samen met Danique rond zonsondergang naar de toren. Helaas voor ons werd het precies op dat moment bewolkt en toen we bij de toren aankwamen werd ons aangeraden een andere keer te gaan. Dus maar weer teruglopen naar huis. Eenmaal terug kwam ik een huisgenoot tegen (Candice) die vroeg of ik mee wilde naar het Noodles festival. Haha! Even uitgezocht wat het precies was en na het zien van foto's van eten was ik om. We gingen samen met nog twee andere meisjes die onder ons wonen en ontmoetten nog een paar andere bij het festival zelf. Daar ontmoette ik o.a. de Nederlandse Marou, gezellig! We hebben gekletst en gegeten en het was heerlijk, een ontspannen avondje! Het eindigde hier nog niet, we gingen nog even een drankje doen in een bar. Hier nam ik op de gok het biertje 'Little Beauty' (haha, opzettelijk) en we genoten van nog een gezellig momentje kletsen. Daarna ging iedereen weer terug naar huis.

Woensdag was eigenlijk niks bijzonders, behalve.... dat ik samen met mijn leerkracht ervoor heb gekozen om voor het CPE examen te gaan! Het proficiency examen, het hoogste en moeilijkste niveau! Dit betekende ook dat ik eerder naar huis kon gaan!!!!! Ik was helemaal door het dolle heen, heb met mijn ouders gebeld en later met Jasper en iedereen op de hoogte gebracht en 's avonds meteen mijn vlucht omgeboekt. Blij als ik was heb ik ook nog even wat geshopt. Even belonen!

Donderdag was het weer feest in studyhouse 617 level 3 en het thema was pizza. Het was wat ingewikkelder omdat iedereen op andere tijden at en er maar 2 pizza's tegelijk in konden, maar ach, het was gezellig. Daarna met een flinke groep in level 2 drankjes gedaan en uitgegaan. Ik heb iets te hard gefeest en ben vrijdagochtend niet naar mijn eerste les gegaan... Oeps! Lesje geleerd. Al hoorde ik dat ik niet veel had gemist, want we hadden een vervanger die dag en het liep allemaal wat stroef. 's Avonds in de herkansing om de Sky Tower op te gaan... en ja hoor! Het was prachtig weer en we genoten van de zonsondergang hoog bovenin de toren. Eenmaal terug was ik van plan te gaan tukken, maar Candice had een fles rode wijn open getrokken, er werden meezing liedjes opgezet en binnen de kortste keren stond ik samen met Cristobal (Spanjaard) het liedje My Way met volle overtuiging te zingen. Al moet ik zeggen dat ik dankzij de wijn wel zo weg was toen ik in bed lag!

Dat weekend bestond uit twee totaal verschillende dagen: zaterdag druk druk druk en zondag niksen. Zaterdag begon ik mijn dag door naar het body, mind en spirit festival te gaan samen met Melanie, een Zwitsers Frans meisje die hier als au pair werkt. Het was wat zweverig allemaal en het schijnt dat mijn hele lichaam geblokkeerd is, maar dat kon wel gezuiverd worden!!! Jaja. Ik ben daar niet zo van, maar het was wel leuk. 's Middags naar Bondi Beach vertrokken om samen te voegen met mijn huisgenoten en mensen van school. Ik heb mijn eerste duik in de zee genomen! BRRRRRRR. Super koud! Maar wel verfrissend (en gelukkig geen haaien!). Het weer sloeg al gauw om en toen ben ik samen met Marou en Solene (Frans meisje, woont onder mij) teruggegaan naar huis en zijn we na wat op te frissen naar Luna Park gegaan. Dit is een soort kermis, maar het is heel klein en heel duur. Het was leuk om te zien en weer die kermiservaring te voelen, maar we waren na een tijdje alweer weg. Ik kwam thuis en heel Nederland vierde feest op mijn verdieping: alle Nederlanders hadden zich die avond in ons studiehuis verzameld en waren aan het indrinken. Ik trok me terug op mijn kamer om te bellen en toen ze weg waren ging ik nog wat te drinken voor mezelf inschenken. Cristobal (Chileen) had zijn vrienden uitgenodigd en het was nogal een melige boel en binnen de kortste keren was ik mee aan het drinken en besloot ik spontaan om mee uit te gaan. Helaas, les niet geleerd, ik feestte weer veel te hard en lag zondag voor pampus in mijn bed, terwijl we eigenlijk naar een dierenpark zouden gaan. Ik zegde maar af (gelukkig iemand anders ook) en heb die dag niet veel uitgevoerd.


Die week weer fris en fruitig begonnen, weer naar yoga gegaan op woensdag en 's avonds samen met Marou en Solene een hapje gegeten in een schattig Japans restaurant om onze plannen voor een weekendje Brisbane te plannen! Donderdag weer eet/feestavond met ons studiehuis, deze keer wilde Candice voor ons koken. Ze heeft heerlijke pasta gekookt en daarna hebben we weer gezellig wat gedronken en zijn weer wezen feesten, as usual. Vrijdag voelde ik me nog steeds niet beter (was de hele week al snotterig en moest hoesten) en het werd 36 graden die dag, en nadat mijn alarm ging kreeg ik een appje van Candice of ik a) naar school ging (nee) en b) dan mee naar het strand wilde. Dus even een baaldag. Ik heb mijn leerkracht een berichtje gestuurd, kreeg een berichtje terug dat ze me sterkte wenste en dat ik maar lekker moest uitrusten op het strand (knipoog smiley) en dus niks aan de hand. Ik werk hard genoeg dus een keer een baaldag mag best! We hebben een gezellige dag op Bondi Beach gehad, ik heb mijn tweede duik gehad (brrr, maar niet voor lang gelukkig) en we zijn aan het einde van de middag met een paar Spaanse mensen mee gegaan om wat te eten en daarna nog koffie te drinken. Het weer sloeg ineens om en toen besloten we maar terug te gaan en eenmaal thuis even lekker te gaan douchen. 's Avonds was ik niet van plan om uit te gaan, maar we werden uitgenodigd door Marisa en Cristobal (Spanjaard) om mee wat te gaan eten in Chinatown omdat zij met wat klasgenoten gingen. Oké, waarom niet. Ik had al diner gegeten, maar kon best nog wel wat eten. We schoven aan in een klein, druk restaurantje en bestelden twee grote wokpannen met van alles en nog wat erin. We hadden gezegd: niet spicy, maar poepoe dat was spicy! Het tintelde nogal! Ik was de enige die met stokjes kon eten, iedereen at uiteindelijk met een vork. 2 weken Vietnam heeft zijn vruchten afgeworpen! Na het eten gingen we nog naar een Irish pub waar we nog wat drankjes deden, gezellig met de muziek meezongen en daarna was het feest weer voorbij. Cristobal de Chileen kwam nog afscheid nemen, want op zaterdag vertrok hij weer naar Chili. Zaterdag heb ik geen fluit uitgevoerd en heb gechilld met Cristobal en Marisa, die ook geen fluit uitvoerden. Boodschappen doen was mijn hoogtepunt die dag. En toen... 's avonds weer uit! Pf, 3 keer op rij, dat kan ik niet meer aan op mijn leeftijd! Het was wel heel gezellig en we zijn naar een nieuwe bar gegaan, waar we wederom drankjes deden en wat dansten. We sloten af met een midnight snack (ik dan) en waren om 4 uur terug. Tja, ik moest zondag om 7 uur op.... Oeps. Vermoeid werd ik wakker, moest nog haasten om mijn trein te halen en heb gelukkig met een sprintje de juiste trein kunnen pakken. De treinrit duurde 2,5 uur dus kon ik gelukkig wat bijslapen. Eenmaal in de plaats Katoomba ontmoette ik Melanie, die ergens anders in de trein zat omdat ik laat was, en gingen we samen op weg naar de Blue Mountains!

De Blue Mountains is een groot nationaal park vol met.... bergen (verwacht je niet) en soms kan je een blauwe gloed in de verte zien. Heel indrukwekkend. Ook zagen we de three sisters, een rotsformatie van drie hoge steile rotsen naast elkaar. We besloten twee wandelingen te doen en dit duurde ongeveer 3 uur bij elkaar. Ik was lekker voorbereid: handtas mee, waterfles vergeten (gelukkig 20 graden) en mijn converse schoenen aan in plaats van mijn wandelschoenen. Goed gedaan! Het ging gelukkig wel, ik kon water drinken van Melanie en we liepen een prachtige wandeling. Af en toe keken we uit over de eindeloze vallei, de grote hoge waterval en waren omringd door de torenhoge kliffen. We moesten eerst echt flink naar beneden, liepen daarna een tijdje vlak en moesten daarna de gevreesde 'giant staircase' op. Pf, 1 uur steil klimmen, we moesten die rotsen weer op! Hijgend en puffend en stapje voor stapje liepen we omhoog. Tot onze verbazing sjeesden we er doorheen, na een halfuur waren we bij de 3 sisters aangekomen. Nog even van dit uitzicht genoten en daarna was het tijd om terug te gaan naar het bezoekerscentrum, waar ik 1 minuut boven het waterfonteintje heb gehangen. Daarna namen we de bus terug naar Katoomba station en namen de trein terug naar Sydney. Ik heb weer lekker zitten dutten in de trein en nam afscheid van Melanie. Eenmaal thuis lekker aardappels geschild, kipburger gebakken en een salade gemaakt en nog even wat gestudeerd, want morgen heb ik weer een nieuwe mock test! We gaan het zien, hopelijk heb ik een betere score dan vorige keer! Maar deze week heb ik eindelijk een super score gehaald op zowel lezen als luisteren en mijn schrijven is altijd dik in orde, dus ik ben eigenlijk wel vol vertrouwen. Nogmaals, we gaan het zien.


En dan is het alweer bijna november! De tijd vliegt, ik heb nog 4 weken te gaan. Ik heb mijn weekenden al gepland en de donderdagavonden zijn ook al bedacht, dus op die manier gaat het nog sneller. Aan de ene kant heb ik zin om naar huis te gaan, aan de andere kant bevalt mijn leven me nu ook wel. Nog even genieten dus!

Cheers!!!!!


Settelen in Sydney

G'day mate!


Inmiddels is het alweer oktober, ik heb alweer 4 weken in Sydney erop zitten! Time flies when you're having fun. Ik geniet met volle teugen van mijn nieuwe leven, maar kijk ook onwijs uit naar het moment dat ik op het vliegtuig terug naar Nederland stap. Nog 2 maanden te gaan en dan ben ik weer terug! Maar zover is het nog niet. Wat heb ik de afgelopen twee weken uitgespookt?!

Woensdagavond 25 september was een speciale avond, we gingen namelijk met zijn vieren naar de show Westside Story IN HET SYDNEY OPERA HOUSE!!!!!!!!! Onwijs gaaf! Ik keek er dan ook erg naar uit en had me een beetje opgedoft voor we gingen. Samen met Danique, Lydia en Anna liepen we op het prachtige gebouw af. Natuurlijk even wat foto's maken voordat we naar binnen gingen. Het was druk, de show was bijna uitverkocht. Het gebouw was ook echt super mooi van binnen. Je kon binnenin de vorm van het gebouw zien en aangezien wij boven zaten konden wij ook nog eens genieten van een mooi uitzicht over de haven. De zaal was gigantisch en wij zaten op de goedkoopste plek, namelijk achterste rij helemaal bovenin, maar we konden het toch goed zien en genoten er net zoveel van. De show startte en meteen bij de eerste deuntjes van de muziek werd ik helemaal blij. De rest van de show heb ik alleen maar zitten genieten en in mijn hoofd meegezongen met de liedjes. Wat een feest! Dit is absoluut een van mijn hoogtepunten, nu al!

Donderdag was ook een bijzondere avond, maar in een heel ander opzicht. De Chileen Christobal werd namelijk 19 en dat moest gevierd worden. We zouden het met ons studiehuis (ons level) vieren, maar toen ik thuiskwam van school zat het al aardig vol. En gedurende de avond kwamen er meer en meer mensen bij! Het was een gezelligheid, we hebben nog gezongen en toen deelde hij taart uit en we dronken op zijn verjaardag. Daarna zijn we naar de beruchte club 'Ivy' gegaan. Op donderdagavond nog wel! Daar moest ik wel even mijn principes voor aan de kant schuiven (vrijdag school), maar achteraf ben ik blij dat ik ben gegaan! Wat een gigantische club. Om er gratis in te mogen (dat is een ding hier, entree betalen) moest je voor 10 uur arriveren. Ai, wij stonden om 10 voor 10 in een lange rij. Dat werd betalen! 10 dollar was nog te overzien. We werden door de club rondgeleid en gingen eerst naar de top, hier was namelijk een zwembad bovenop het gebouw! Helemaal gek. Daarna gingen we een paar levels af en eindigden weer beneden. We hebben lekker gedanst tot in de vroege uurtjes en gingen via de mac (frietjes als midnightsnack) weer terug naar ons studiehuis. Hier plofte ik samen met twee huisgenoten nog even op de bank en daarna gingen we alle drie slapen, nog gauw even wat uurtjes slaap meepikken voor het tijd was om naar school te gaan. Hoewel ik me de volgende ochtend niet opperbest voelde, ben ik toch gegaan! 's Avonds ben ik er wel op tijd weer ingedoken..

Zaterdag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik samen met Danique en een paar van haar klasgenoten naar het Pyrmont Wine, beer & food festival gegaan. Precies iets voor mij! Ik kocht samen met twee jongens een plastic wijnglas (schandalig, ik weet het) en 5 vouchers. Een paar van ons gingen aan het bier en ik ging samen met die twee aan de wijn. We hebben in totaal 5 verschillende wijntjes geproefd en patatjes als lunch gegeten. Het was een gezellige middag en die eindigde nog niet daar, want we besloten om te gaan midgetgolfen! Hier moesten we wel eerst even 45 minuten lopen, maar ach. We gingen voor twee rondes, omdat we er een gratis kregen bij het kopen van een kleurige pet. Welja. Alle vier met een gekke pet op en op naar de holes. Ik bakte er zoals gewoonlijk niks van, maar we hadden lol. En ik was niet altijd de slechtste (wel gemiddeld genomen)! Hierna namen we afscheid en gingen we ieder terug naar onze eigen plek om een rustig avondje te hebben.

Zondag ging ik samen met Danique, Lydia en Anna een wandeling maken van Coogee Beach naar Bondi Beach (het bekende Bondi!) en het was lekker weer. Wel af en toe een fris windje, maar verder hadden we een stralende zon dus we mochten niet klagen. Er waren genoeg mensen op de diverse stranden waar we langs liepen en soms waren er ook mensen aan het zwemmen! Brrr, ons niet gezien. Het was dan wel 20 graden, het water was nog best fris en er was een frisse wind. Maar al wandelend genoten we ook en na een lange tijd en het zien van verschillende mooie stranden kwamen we dan eindelijk aan bij Bondi Beach. We hebben even genoten van het 'typische' en 'toeristische' plekje, maar besloten om nog een andere keer terug te komen en gingen op naar een leuk marktje vol met sieraden en andere mooie dingetjes. Ik heb nog een leuk tweedehands boek op de kop getikt, een die op mijn leeslijstje stond! En na nog even een ijsje te hebben gehaald gingen we weer terug naar ons studiehuis. 's Avonds heb ik heerlijk voor mezelf gekookt en mijn huisgenoten kwamen even snuffen en vragen wat ik aan het maken was. Ook ontdekte ik dat ik een nieuwe huisgenoot had, de Nederlandse Julie. Ik heb nog een tijdje met haar zitten babbelen en heb na mijn avondeten nog even zitten kletsen met een paar huisgenoten, waarna ik me terugtrok op mijn kamer en lekker heb zitten netflixen.


Een nieuwe, spannende week! Deze vierde week stond in het teken van de mock test: een oefentoets waarin je net doet alsof je examen doet en dan uitslag krijgt of je op het goede niveau zit. Ik maakte natuurlijk van een mug een olifant en was binnen de kortste keren gespannen. Daarnaast zat ik ook niet lekker in mijn vel; mijn keel deed zeer en mijn neus begon vol te zitten. Deze combinatie was niet bepaald bevorderlijk voor mijn concentratie en dinsdag had ik het moeilijk. Het eerste deel was van start gegaan en het was echt heel pittig. Tot overmaat van ramp deed de cd-speler het ook niet goed bij de luistertoets en had ik helemaal het gevoel dat ik het had verknald. Ik ging overstuur naar huis, maar kwam gelukkig na een tijdje wel weer tot rust. Ik moest rusten, want woensdagochtend had ik mijn spreekexamen samen met een ander Nederlands meisje. Ook die ochtend zat ik niet lekker in mijn vel en ik was gespannen. We kregen die middag onze eerste resultaten terug. Je moet 70% halen om te slagen. Niemand had dat, maar dat was al voorspeld en was niet raar, we waren immers pas 3 weken bezig en hadden nog niet alles geoefend. Ik had 47%, 50%, 57% en 63% en schrijven moeten we nog terug krijgen. Ik schrok, raakte in paniek en zag mijn droom om eerder naar huis te gaan in duigen vallen. Overstuur vertrok ik na schooltijd meteen naar huis en raakte in een dip. Hoe moest ik ooit halen?! Kon ik CPE wel aan of moest ik maar gewoon CAE gaan doen? Ik besloot mezelf bij elkaar te rapen, heb mijn yogakleren aangetrokken en ben naar yoga en meditatie gegaan. Het was heerlijk en ik kwam volledig tot rust, mijn neus ging zelfs open! Helemaal zen vertrok ik weer naar mijn studiehuis waar ik mijn huisgenoten aantrof en gezellig mee ben gaan kletsen. Ik ben vroeg mijn bed in gegaan en ben de volgende dag vol frisse moed naar school gegaan.

Donderdag was weer een partynight, maar niet zo maar een! Christobal en ik hadden namelijk een tijdje terug al afgesproken dat we een taco night wilden houden. En nu we nieuwe huisgenoten hadden konden we dat eindelijk houden, omdat het veel leuker was met meer mensen! Er was wat onenigheid want ik zei dat taco's gele harde schelpen waren en hij hield vol dat dat Amerikaanse troep was en dat echte taco's tortilla's waren. Jaja. Dus werd het tortilla night. Ik werd chef tortilla en hij werd chef guacamole. We trommelden huisgenoten op en ik ging op weg om boodschappen te doen, ik had 2 lekkere recepten gevonden!! Helemaal in mijn element kwam ik met twee boodschappen tassen terug, klaar om voor iedereen te koken. Mijn huisgenoot Simon hielp me heel lief met snijden, maar het bakken en marineren e.d. deed ik. Iedereen druppelde binnen en snoven de lekkere lucht op. 'Dat ruikt goed!' kreeg ik te horen en ik werd helemaal blij. Ik legde ze uit dat ik graag voor mensen kook en dat het 10 maanden geleden was dat ik voor een grote groep mensen had gekookt en me nu dus kon uitleven. Uiteindelijk waren de tortilla's klaar en konden we aanvallen. Ik had Mexicaanse kip (veilig) en spicy beef (experiment) gemaakt. De kip was de favoriet, maar de beef was ook niet verkeerd! Het regende complimenten en er werd gevraagd of ik voor ze kon komen koken! Ha. Wie weet komt er nog een kookavondje. Na het heerlijke maaltje kwamen er meer mensen (eten was exclusief voor ons) en rond half tien gingen we gauw richting Ivy, in de hoop dat we nog gratis binnenkwamen. Helaas dachten meerdere mensen dat en stonden we weer in de rij. Toch weer 10 dollar. Ik heb weer een heerlijke avond gehad, lekker gedanst en weer een lekkere midnightsnack genomen om af te sluiten.

Vrijdag was het de eerste warme dag en was de helft van mijn klas niet aanwezig. Ik wist niet zeker of ik zou gaan, want mijn stem was compleet weg en ik piepte en kraakte alleen, maar ik ben toch gegaan! Samen met 4 anderen zaten we daar in een lege klas. Dus werden we bij een andere klas gevoegd en keken een documentaire en deden luisteroefeningen. Na 2 uur gaven mijn 4 klasgenoten aan toch ook wel naar het strand te willen... Ik wilde niet want ik voelde me nog belabberd (door mijn keel, niet door een kater!!!) dus ben ik naar huis gegaan. Er was immers verder niemand die bleef voor de les en ik had geen behoefte aan 1 op 1 les. Ik heb een heerlijk rustige middag/avond gehad en heel veel thee gedronken om mijn keel maar te smeren.

En vandaag... Was mijn stem weer terug! Het kraakte nog wel wat, maar ik was alweer verstaanbaar. Ik leerde twee nieuwe huisgenoten kennen: Christobal (Ha! Een Spaanse en een Chileense in een huis) en zijn vriendin Marissa uit Spanje. Ze waren heel vriendelijk en we hebben een tijdje staan kletsen. 's Middags heb ik op de bank gehangen met Christobal uit Chili (verwarrend nu haha) en na een tijdje ook Simon en ook heb ik nog 2 uurtjes gestudeerd (gemotiveerd he!). En omdat het kinderboekenweek in Nederland is en ik ook al een kinderboek uit Nieuw-Zeeland heb, ben ik naar de leukste boekenwinkel (volgens mijn lonely planet) in Glebe gewandeld. Onderweg werd ik nog aangesproken door een studente die me wilde ondervragen voor een onderzoek over gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Toevallig had ik een artikel gelezen over niet willen praten over mentale gezondheid in Australië dus kon ik er veel over vertellen! Leuk hoor. Ik moest daarna nog opletten dat ik niet werd aangevallen door magpies (grote zwarte vogels die random mensen aanvallen!) en bereikte uiteindelijk de boekenwinkel. Na lang tobben het ik twee boeken meegenomen: koala bare (over een koala die zichzelf geen beer vindt want hij is bare!) en een over het dagboek van een wombat. Super cute. Nog langer gehangen met mijn huisgenoten en daarna gegeten en veel thee gedronken. En nu... Ga ik weer uit! Haha, als dat maar goed gaat met mijn stem. Die zal morgen wel weer verdwenen zijn!

Morgen nog heel leuk naar de finale van rugby op nationaal niveau! Ik ben zeer benieuwd. Ken geen enkele regel van rugby, maar we gaan met een grote groep dus dat is gezellig. Ik ben benieuwd!


En verder.. Heb ik het naar mijn zin, maar ik wil toch wel graag naar huis! Hard werken, veel leuke dingen doen en dan komt het moment dat ik eindelijk weer in het vliegtuig stap toch sneller dan ik denk! Cheers mates!

Eindstation Sydney: eerste week

G'dday mate!


Inmiddels heb ik mijn eerste week in Sydney achter de rug. Ik ben al 5 dagen naar school geweest en heb al het nodige gezien en gedaan. Ik ben lekker gesetteld en heb het onwijs naar mijn zin. Maar, laten we bij het begin beginnen!

Zondag vloog ik van Adelaide naar Sydney, mijn laatste vlucht voorlopig (in december pas weer). Ik had gelukkig al van tevoren een transfer naar mijn accommodatie geboekt, dus toen ik eenmaal mijn koffer had kon ik meteen vertrekken! Lekker decadent alleen in een groot busje ging ik op weg naar mijn studiehuis. De meneer hielp mij heel vriendelijk met het binnenkomen van mijn studiehuis, het tillen van mijn 28kg koffer naar 3 hoog en alle deuren te openen. Daarna kon ik bekijken waar ik terecht was gekomen. Ook was ik zeer benieuwd naar mijn huisgenoten. Ik zag op de koelkast een briefje hangen met namen per kastje erop. Hey, er stond iemand anders op mijn kastje! Even doorkrassen en kastje leegmaken (waar niet veel in zat). Daarna verder met de rondleiding. Er zijn heel wat kamers en er zijn twee badkamers, waarvan 1 kleine. Helaas was er nog steeds geen teken van huisgenoten, dus besloot ik om de weg naar school te lopen, zodat ik de volgende dag wist waar ik heen moest. Ik zette mijn google maps aan en liep de route die me aangegeven werd. Hmmm, wel een beetje om denk ik. Waar mijn navigatieskills eerder helemaal vlekkeloos waren, ging het nu iets minder goed. Ik ben drie keer de verkeerde straat ingelopen, maar uiteindelijk stond ik dan voor mijn school, the English Language Company. Klein schooltje, daar houd ik wel van. Next step: boodschappen doen. Ik had gezien dat er een grote winkel in de buurt van mijn school was dus liep ik daar (in 1 keer goed!) naartoe. WOW. Even werd ik helemaal overdonderd door de gigantische drukte in de winkel en de grootte van de winkel. Het heeft drie verdiepingen, dus was het in het begin even zoeken waar ik wat kon vinden. Ik werd helemaal gek van alle mensen, maar slaagde er toch in om alles wat ik nodig had te verzamelen en af te rekenen. Even later stond ik buiten met een gigantische boodschappentas en moest ik de weg terug vinden. De heenweg had talloze zigzag straatjes, dus besloot ik om de makkelijke route te nemen. Deze was echter flink om en ging door Chinatown, ook een heel druk stuk van de stad. Ik had het helemaal gehad met de drukte en kwam puffend in mijn studiehuis aan. Ik voelde me heel volwassen toen ik met mijn boodschappentas aan mijn arm de deur opendeed en de boodschappen uitpakte en opborg. Mijn avondeten bestond uit soep met een broodje en was in een mum van tijd klaar en op. Daarna trok ik me terug op mijn kamer en heb achter elkaar door gebeld met mijn ouders, Jasper en Michelle en daarna nog Laura. Na iedereen te hebben bijgepraat heb ik mijn koffer uitgepakt en heb het voor elkaar gekregen om alles in de kleine kast te krijgen! Mijn kamer lijkt zelf ook op een kast, maar hey meer heb ik niet nodig. Om 9 uur hoorde ik geluid uit de gezamenlijke ruimte en rook ik een etenslucht.. Tijd om op ontdekking te gaan! En... Het bleek een jongen van 18 uit Chili te zijn. Hij is hier al 4 maanden en blijft nog 2 maanden en doet een algemene cursus Engels. Hij wist al wel dat ik Cambridge zou gaan doen, want op school was aangekondigd dat de Cambridge studenten zouden komen. Ha! Hij was heel vriendelijk en vertelde mij dat er niet heelveel andere huisgenoten waren. Na een gezellig gesprekje maakte ik me klaar om naar bed te gaan en pakte mijn tas in. Kom maar op met de eerste dag!

De eerste schooldag brak aan. Een beetje gespannen was ik wel, maar ik was ook vooral erg benieuwd. Ik had het geluk dat mijn Chileense huisgenoot ook dezelfde tijd naar school ging en dus ben ik met hem meegelopen (weer een totaal andere route). Op school moest ik in de chill area gaan zitten en ik hoorde meteen een stuk of 5 Nederlanders. HUH! Dit had ik niet verwacht. Nouja, kan ook leuk zijn. We kregen een formulier met algemene gegevens die we moesten invullen en moesten daarna een taaltoets maken. Spannend! Aan de hand van deze resultaten werd je namelijk geplaatst. Oh ik hoopte zo dat ik in CAE terecht kwam! Na de toets had ik pauze tot half elf, een flinke tijd dus. Een beetje verloren liep ik rond en net toen ik besloot er dan maar op uit te trekken, zag ik voor me een meisje naar beneden lopen. 'Are you going for a coffee?' vroeg ik en daarna voegden we samen. We hebben uiteindelijk geen koffie gedronken, maar wel gekletst en wat door de stad gelopen. Om half elf was het tijd voor de rondleiding en een algemeen praatje. Hier ging ik bij twee meisjes aan tafel zitten, een uit Zwitserland (Franse deel) en een uit Duitsland. We kregen wat info over de lessen en daarna was het lunchtijd. We besloten met zijn drieën naar buiten te gaan en vlak voordat we de deur uitliepen haakte er nog een Nederlands meisje aan. Toen we terugkwamen hingen de scores er al.... AAAA! En.... WOW. IK ZIT IN CPE. CPE!!!!! Dat is de hoogste klas van Cambridge. Huh?! Nou, dan zal ik het wel goed gedaan hebben. Ik zat samen met nog 4 andere Nederlanders in de klas, verder 6 mensen uit Zwitserland en 1 meisje uit Duitsland. We gingen naar onze klassen toe en leerden onze leerkracht kennen. Het was voornamelijk kennismaken en aan elkaar wennen. We deden wat oefeningetjes en vertelden info over onszelf. Hierdoor kwam ik erachter dat ik de bejaarde van de groep ben als 23-jarige. De rest is namelijk allemaal 18/19 jaar (zelfs een 17!). Afijn, samen met Lydia (Zwitsers) en Anna (Duits) had ik het wel naar mijn zin. Om kwart over vier was de dag voorbij en haakte Danique (Nederlands) weer bij ons aan. Anna vertrok naar de bus en ik liep samen met Lydia en Danique terug. Lydia moest na een tijdje een andere kant op, waarna ik samen met Danique verder liep. Zij bleek een verdieping onder mij te wonen, dus besloten we om de volgende ochtend samen naar school te lopen. Gezellig! En: dan kon ik tenminste niet verdwalen, aangezien we nu weer een andere route liepen... 's Avonds de tweede helft van mijn soep opgegeten en nog even gezellig met mijn ouders en daarna met Sebastienne gebeld en toen... hoorde ik een nieuwe stem! Ik stormde gelijk mijn kamer uit en de persoon die net over de gang liep schrok daar een beetje van (haha). Mijn nieuwe huisgenoot bleek Japans te zijn en hier voor nog 1 week te zijn. Daarna liet ik hem weer met rust en trok me weer terug in mijn kamer. Een tijdje later hoorde ik weer een nieuwe stem. Ik ging deze keer iets rustiger mijn kamer uit en kwam weer iemand anders tegen. Deze Chinese jongen is hier voor nog 2 weken en bleek mijn leeftijd te zijn! Later voegden de Japanner Kazu en de Chileen Christobal zich bij ons en hadden we lol. Daarna ging iedereen terug naar zijn kamer. Toch leuk dat ik een paar huisgenoten heb!

En toen was het tijd voor de eerste echte schooldag... die om 10:30 pas begon! Mijn rooster is namelijk van 10:30-4:15 elke dag. Op dinsdag en donderdag kan ik een extra les volgen en dan begin ik om 9:15. Lekker rustig begin dus! Het tempo lag meteen hoog en het niveau ook, even wennen dus! Maar ook heel leuk en uitdagend. Na anderhalf uur vroeg de leerkracht ons om te gaan staan en moesten we even rekken. Ze vroeg wie er aan yoga deed en toen ik mijn hand opstak vroeg ze mij een yogapose voor te doen in het midden van de klas. Oude Merel had a) nooit haar hand opgestoken en b) dit niet gedaan. Maar nieuwe Merel gaat ervoor en deed een mooie pose voor, waarna een paar mensen uit mijn klas het daadwerkelijk deden! Haha. Daarna weer verder met de les. 's Middags had ik mijn lunchpauze samen met de drie meiden en gingen we in de haven op een mooi plekje in het zonnetje zitten. Aan het einde van de dag waren we allemaal moe. Hoop informatie en lange dag dus vroeg naar bed!


Woensdag zijn de dagen iets korter, namelijk tot 2:30. Onze school organiseert naschoolse activiteiten en vandaag stond een bezoek aan Pylon Lookout op de planning. We hebben ons met ons vieren ingeschreven en er gingen nog een paar andere mensen. Na een volle dag vol ingewikkelde woorden gingen we met een grote groep met de trein naar Circular Quay, de plek waar ferry's, bussen en treinen samen komen. En wauw: Sydney Opera House in de verte! We namen een hoop foto's onderweg en moesten flink wat trappen op om bij de lookout te komen, maar het was het waard. We hadden een mooi uitzicht over de haven en over een deel van de stad en natuurlijk zagen we het Sydney Opera House. Oh wat zou het gaaf zijn als we daar naar binnen konden en een show konden bekijken!

Donderdag was weer een lange dag zoals altijd, eigenlijk niks bijzonders over te melden! Vrijdag was wel weer leuk. Na schooltijd heb ik eerst nieuwe schoenen gekocht en daarna heb ik lekker pizza gegeten (ovenpizza, dat dan weer wel). 's Avonds ging een groep mensen van school uit en op het laatste moment besloot ik om mee te gaan. Dit was eigenlijk super gezellig! We zijn naar een leuke club gegaan waar je zowel kon zitten als kon dansen en hebben eigenlijk het grootste gedeelte van de avond gedanst. Zo rond half een zijn we weer teruggegaan.

Zaterdag zijn we met zijn vieren met de ferry naar Taronga Zoo gevaren, waar we een mooie wandeling langs de kust zouden maken. De boottocht leverde ons gelijk een prachtig uitzicht over de stad op (en Sydney Opera House). De wandeling duurde in totaal 3 uur en halverwege genoten we van een lunch, waarna we weer terugliepen via een andere weg. De wandeling was echt heel mooi en dus hebben we ook weer veel mooie foto's gemaakt. Op de ferry terug genoten we van het uitzicht en het lekkere weer en kletsten nog wat na. Daarna gingen we via de stad terug naar ons studiehuis waar we ieder onze eigen weg gingen en even tot rust kwamen. Terwijl ik wat op mijn laptop werkte kwamen er twee personen binnen die ik nog niet kende. Een jongen die zich voorstelde en een meisje die glimlachte en doorliep naar haar kamer. De jongen werd niet mijn nieuwe huisgenoot, het meisje wel, maar ik wist haar naam niet.. Nouja, komt nog wel. Om half negen ging ik samen met twee anderen naar het studiehuis van iemand van de groep. Een paar mensen gingen indrinken voordat ze naar de club zouden gaan (drankje kopen = duur). Ik ging alleen voor een drankje totdat ze naar de club zouden gaan, want samen met Danique zou ik daarna de was gaan doen (het is namelijk best prijzig om hier te wassen & drogen). We hadden lol, deden truth or dare (lekker jeugdig) en om kwart over tien liepen wij terug om te gaan wassen en drogen. Dit duurde tot 12 uur en toen was het eindelijk allemaal klaar en konden we naar bed. Ik kreeg nog een stukje mooncake van Minghze aangeboden (iets met Chinese maanjaar? Was wel lekker, niet heel zoet) en dook daarna uitgeput mijn bed in.


En vandaag is het zondag en maak ik me alweer op voor de nieuwe week! Vandaag een beetje rustig aan gedaan. Nog wat kleine boodschappen gehaald (wow 26 graden buiten, lekker!!), gebakken (blondies!) en gestudeerd. Blijkbaar vielen de blondies in de smaak want ze zijn nu al bijna op (gelukkig heb ik er een paar gered voor mijn studiegenoten en mezelf). Ik ben weer klaar voor een nieuwe week, let's go!

Speurtocht in Adelaide

G'dday mate!

Adelaide, niet de meest toeristische plek van Australië. De meeste mensen gaan naar Sydney, Melbourne, Perth, Cairns, Darwin, Brisbane of andere plekken, maar zeker niet Adelaide. Wat is er dan in Adelaide? Ik vroeg een paar Aussies naar tips in Adelaide maar zij konden me niks vertellen. En waarom ben ik er dan toch? Dat komt door… All you need is love! Haha. In dat programma is Adelaide meerdere keren voorbij gekomen en die naam is in mijn hoofd blijven hangen. Vandaar dat ik dus nu hier zit, en daar ben ik blij om; wat is het hier leuk!

Adelaide ligt in de staat Zuid Australië en telt 1,3 miljoen mensen, terwijl er in heel de staat Zuid Australië 1,8 miljoen wonen. Kan je nagaan! Het grootste gedeelte van Zuid Australië is woestijngebied dus vandaar dat er verder enkel kleine dorpjes zijn. Het is ook geen surfgebied, want Adelaide ligt aan een golf waar nauwelijks hoge golven komen. Het centrum is opgedeeld in lange rechte straten en is 1 square mile, oftewel van noord naar zuid is het een mile lang en van west naar oost ook een mile. De randen van de stad worden aangeduid met 'north terrace' of 'south terrace' enz. om aan te geven in welke richting je loopt. Heel handig, want zo raak je niet zo gauw de weg kwijt! Aangezien er zo weinig bekend is over Adelaide dacht ik dat het wel leuk was om even wat te delen. Doe ermee wat je wil!

Woensdag kwam ik aan op het vliegveld van Adelaide. Van tevoren had ik al contact gehad met mijn airbnb eigenaren en zij hadden aangeboden om mij op te komen halen. Super fijn! Ik was helemaal gaar van de vlucht, aangezien ik om 5 uur 's ochtends op moest, maar eenmaal in mijn airbnb kon ik lekker even bijslapen. De eigenaren waren vertrokken naar hun werk en na een dutje werd ik een beetje verward wakker. Het bed waarin ik lag voelde als mijn eigen bed en ik was dus (met mijn ogen dicht) in de veronderstelling dat ik in mijn eigen bed lag, waardoor ik een beetje van streek raakte. Ik herpakte me echter al snel en besloot om na een verfrissende douche een lijstje te gaan maken met dingen die ik wilde zien en doen. Sowieso op 1: een wijntour! Ik zat namelijk in hèt wijngebied van Australië en moest daar natuurlijk wel een bezoekje aan brengen. Daarnaast zocht ik nog naar wat leuke activiteiten in de stad zelf en er was al gauw een hele planning ontstaan met gratis activiteiten, rondleidingen en tours. Ik was tevreden en besloot daarna om mijn ontbijt voor de komende dagen te gaan halen, de supermarkt was 5 minuten lopen. Het regende een beetje onderweg, maar dat deerde me niet. Ik haalde mijn geliefde bak yoghurt en een lekkere zak chips (had ik verdiend vond ik) en ging weer terug. Daarna vertrok ik richting Glenelg. Glenelg is een wijk met een strand en wordt in mijn lonely planet aangeduid als 'Los Angeles' van Zuid Australië. Daar was ik benieuwd naar! Ik had bedacht dat ik daar naartoe zou lopen en dan de tram terug zou nemen, zodat ik bij de Mac uit kon stappen, kon eten en daarna weer terug kon gaan. Haha, lekker gezond ja, maar ik had die dag weinig zin in uitgebreid. Spullen gepakt, beetje warmer aangekleed voor de koude wind en op naar het strand. Het was een makkelijke weg langs de tram en na 30 minuten kwam ik aan in Glenelg. Wat een onwijs leuke plek! Winkelstraatjes, bruisend maar niet te druk en dan ook nog aan het strand. Ik ben eerst de pier opgelopen en heb een tijdje naar de ondergaande zon staan staren, waarna ik terugkeerde en een metrocard kocht om met de tram terug te reizen. Na 5 haltes stapte ik uit voor mijn culinaire versnapering (ha) en daarna liep ik terug naar mijn airbnb. Het was fijn terugkomen. Ik kroop al vroeg onder de wol, klaar voor een nieuwe dag!

Donderdag stond er allereerst een free walking tour gepland om 10:00. Ik stapte op de bus naar de stad en was er binnen een halfuur. Ik had nog wat tijd over voor koffie en daarna liep ik op een leuke jongen af die mijn tourguide bleek te zijn (wat een pret!). We waren met 5 en werden door de kleine straatjes en grotere winkelstraten van Adelaide geleid. Onze tour eindigde bij het Adelaide Oval stadium, waar we afscheid van elkaar namen. Ik kletste nog even na met de tourguide en kwam erachter dat ik hem zaterdag weer zou zien op een tour! Grappig.

Hierna was het voor mij tijd om lunch te scoren. Ik besloot voor een crêpe met appel te gaan en heb die lekker op een bankje in de zon op zitten peuzelen. Daarna heb ik een beetje rondgeneusd in de winkels en heb mijn weg vervolgd naar de City Art gallery! Hier heb ik mooie en soms ook wat absurde dingen gezien (zoals verzamelde tranen), al was het verhaal erachter dan wel weer interessant. Na de gallery heb ik voor mezelf 2 chocolaatjes gehaald bij de bekendste chocolatier Heigh's (moest van de tourguide) en daarna ben ik weer teruggegaan om een echte avondmaaltijd te maken (veggie, want mijn airbnb eigenaren zijn vegetarisch) en 's avonds mijn eerste chocolaatje op te peuzelen. Helaas duurde dit allemaal wat langer dan gepland, omdat ik een behoorlijke soepkip was (en ik at die avond niet eens soep!). Ik stapte namelijk geheel overtuigd bij de verkeerde halte uit, halte 18. Ik moest naar 23. Oh, dat loop ik wel, dacht ik optimistisch, waarna mijn speurtocht startte. Ik dacht: oh dan volg ik gewoon de bushaltes! Tja, maar dan moet je wel de juìste bushaltes volgen! Ik nam namelijk de route van bus 248 in plaats van 245.... En dus heb ik een gigantisch rondje gelopen, totdat ik geen zin meer had en bij een bushalte ben gestopt waar toevallig net een bus aan kwam rijden. Aangezien mijn telefoon leeg was had ik geen idee waar ik nou precies zat en waar ik heen moest, het enige wat ik wist is dat ik naar busstop Morphett Road moest, halte 23. Maarja, we passeerden halte 23 en dat was niet mijn halte! De aardige buschauffeur liet me bij een busstop halverwege Morphett Road uitstappen en toen besefte ik me waar ik was. Nog een lang stuk verwijderd van mijn busstop, maar in ieder geval op de juiste weg. 's Avonds heb ik de kaart erbij gepakt, gezien hoe onwijs stom ik heb gelopen en daarna mezelf uitgelachen, waarna ik lekker mijn chocolaatje in mijn mond stak.

Vrijdag was het dan toch echt tijd voor de wijntour! Adelaide is bekend om de wijnen en dus was een bezoek aan een wijnvallei hoognodig. Ik had via een kortingssite een leuke tour uitgezocht waar 2 wijntastings bij zaten en een lunch. Ik kwam 's ochtends vroeg aan bij het busstation en zag dat er alleen maar grijze bolletjes in de wachtruimte zaten! Nou, dat ging leuk worden. Bij de halte zelf zag ik ook nog jongere mensen aankomen en toen werd ik weer een beetje gerustgesteld. Totdat… Ik merkte dat er meerdere tours vertrokken en ik had lekker decadent voor een tour met lunch en 2 winetastings gekozen dus zat ik alsnog met grijze bolletjes in de bus. Al zaten er voorin ook 4 jonge Chinezen, maar die spraken geen Engels dus weinig conversatie mogelijk. Afijn, de buschauffeur was grappig en vertelde veel informatie over de wijnstreek Barossa Valley. Om 11:00 was het al tijd voor de eerste winetasting! Mijn vader heeft me goed geleerd hoe je wijn moet proeven en mijn moeder en ik hebben dat altijd nauwlettend nagedaan en dus was het voor mij niks nieuws hoe je wijn moest proeven. Dus, als een van de jongeren was ik de meeste mensen voor en stak mijn neus in het glas om te ruiken. Haha, iedereen keek me een beetje beduusd aan! Algauw was iedereen aan het proeven en het was echt heerlijke wijn. We kregen maar liefst 6 wijntjes om te proeven en kregen daarna nog een paar hapjes en koffie/thee.

Hierna reden we verder en zagen onderweg kangoeroes terwijl we ons naar de volgende wijngaard begaven. Hier kregen we nog eens 4 wijntjes te proeven, die ook weer goed smaakten. Daarna was het tijd voor de lunch. Je kon kangoeroe hartige taart bestellen, maar ik vond het toch te zielig om skippy op te eten. De lunch was prima en hier kregen we nog 2 kleine glaasjes wijn bij. Ik had ondertussen prima contact gekregen met de oudere mensen en we kletsten er op los. Met een vrouw uit Nieuw-Zeeland praatte ik over au pair zijn en uiteraard Nieuw-Zeeland. Tot slot reden we nog naar Hahndorf, een Duits dorpje. Leuke Duitse winkeltjes met soms Duitse muziek op en gebouwtjes in Duitse stijl. Het regende en het was koud, dus het was veel winkeltjes in. Het zal vast prachtig zijn in de herfst als de lange brede allee omringd met bomen verkleurt! De bustrip van Hahndorf terug naar Adelaide reed via een oud stuk snelweg dat nu niet meer als snelweg diende, simpelweg omdat mensen te vaak stopten om naar koala's in de boom te kijken. En we hadden geluk want ook wij zagen pluizige bamboebeertjes in de boom zitten! Wat schattig en wat leuk om ze in het wild te zien! Uiteraard ga ik nog een keer naar een park waar ik ze echt goed kan zien (en misschien zelfs kan knuffelen). 's Avonds heb ik weer heel culinair *kuch* gegeten en ben ik weer vroeg onder de wol gekropen.

Zaterdag heb ik voor het eerst weer eens uitgeslapen (7 uur) en heb ik een luie ochtend gehad. Ik vertrok al lopend naar Glenelg (want mijn ovkaart was leeg) en kon mijn kaart daar opladen. Daarna haalde ik een lekkere lunch die ik al op had voor de tram kwam en ben ik met de tram naar de stad gereden. Ik had namelijk om 1 uur een tour door Adelaide Oval. Dit is het cricket en football stadium. Momenteel is het football seizoen bezig. Ik snap van beide sporten niet heel veel, maar de tour was interessant en ik heb leuke foto's kunnen maken. Uiteraard zag ik mijn tour guide weer (hee hallo!) maarja hij was met zijn vader dus dat werd niks (hehe). Ik liep van het stadium naar mijn volgende bestemming: museum van Zuid-Australië. Grappig genoeg kwam ik weer mijn tour guide tegen die op een niet-werkende scooter zat en na een paar tips te hebben gegeven namen we weer afscheid. Het museum was erg mooi en erg groot. Ik heb hier best een tijdje doorgebracht! Aboriginal art, wildlife in Australië, pacific history (van de eilanden zoals Samoa en Tonga) en een beetje over de polar expedities. Hierna besloot ik om nog even door de botanische tuin te slenteren, maar na een paar minuten had ik het alweer gezien en besloot terug te keren naar mijn airbnb om mijn koffer in te pakken.


Zondag zat het er alweer op en ben ik weer door de airbnb eigenaren naar het vliegveld gebracht. En toen was het tijd om naar Sydney te vliegen en te beginnen aan mijn laatste avontuur, studeren en wonen in Sydney! Heel erg veel zin in, heel erg benieuwd naar en toch ook een beetje spannend weer… Wordt vervolgd!!!

Op naar Melbourne

G'dday mate!

Deze wereldreiziger is inmiddels in kangoeroeland aangekomen en zit daar alweer even. Na een fantastische 4 weken samen met mijn ouders in Nieuw-Zeeland was het tijd voor het laatste avontuur. Ik ben mijn ouders heel erg dankbaar dat zij mij zijn komen opzoeken en we hebben een onvergetelijke tijd gehad. Het afscheid was zwaar, maar ook dat hoort erbij.

Mijn reis ging verder in Melbourne. Na het overvliegen van de Tasman zee kwam ik 's avonds laat aan in Melbourne, de culturele hoofdstad van Australië. De echte hoofdstad is Canberra, maar is daar zitten alleen maar alle belangrijke mensen en ministeries. Om Australië te beleven moest je sowieso naar Melbourne, was mij gezegd. Dus: Melbourne! Vrijdagavond in de taxi gestapt en op weg naar mijn airbnb. Ik had nogal budgetproof geboekt en kwam aan bij een oud gebouw. Ik moest de lockbox vinden bij het hek waarin de sleutels zaten. Na wat gedraai kreeg ik het open en toen moest ik uitvinden welke sleutel de juiste was om het hek open te krijgen. De blauwe? Bruine? Grijze? Kleine grijze? Het was de grijze (en hoe vaak ik dat wel niet vergat..) en het hek ging open. Het was al erg donker en ik wist dat er beneden een winkel zat dus dacht ik dat ik verder moest lopen. Daar zat een deur, waar dus de bruine sleutel op moest. En toen stapte ik de keuken binnen.. maar ik kon niet verder! Het leek wel alsof ik in een escaperoom zat. Dus weer terug de keuken uit en terug naar het hek. Daar zag ik ineens wel de zijdeur en probeerde weer alle sleutels (het was de blauwe, mijn geheugen werkte als een zeef die avond) en stapte naar binnen. Ik moest een trap op en zeulde mijn hutkoffer naar boven. Boven moest ik nog een deur openmaken en moest mijn deur optillen om hem open te krijgen.. En het was koud! Maar goed, ik was er. Ik heb al mijn spullen uitgestald en ben maar gauw gaan slapen.

De volgende ochtend werd ik wakker in een vreemde airbnb in een vreemde stad (en nee, ik had niet net de nacht van mijn leven gehad want het was nogal koud) en ik werd ineens overspoeld met verdriet. Het afscheid van mijn ouders drong ineens diep door. Zij gingen weer terug naar huis. Ik niet, ik zat weereens in Verweggistan waar ik niks en niemand kende. Voor het eerst had ik echt flink heimwee. Ik snapte mezelf niet meer, waarom heb ik ervoor gekozen om door te gaan naar Australië en niet gewoon lekker naar huis te gaan? 8 maanden was toch meer dan genoeg? Het kostte me mijn ochtend om eruit te komen, maar het is me gelukt. Ik heb flink uitgehuild, het kwam vanuit mijn tenen. Om 12 uur besloot ik dat ik mezelf bij elkaar moest rapen, verdorie. Ik sprak mezelf streng toe en ben gaan kijken naar leuke tours. Ik heb er toen twee geboekt, voor zondag en maandag. Zo had ik in ieder geval al wat te doen op 2 dagen en kon ik de overige 2 dagen Melbourne verkennen. Het deed me beter voelen en ik besloot om op pad te gaan. Beneden kwam ik de eigenaar tegen en kon ik van alles vragen over het openbaar vervoer. Ik zat op 5 minuten lopen van de tramhalte af en kon zelfs via google pay (hey, modern he!) een kaart kopen en dan daarmee reizen. Bijzonder, maar verrekte handig! Scheelde me weer een extra ovkaart. Zo rond 1 uur kwam ik in het stadscentrum uit. Ik ben op goed geluk uitgestapt en kwam uit bij Federation Square, een groot plein waar je fijn kan zitten en wat goed centraal zit. Ik heb daar even zitten bedenken waar en wat ik wilde doen en besloot toen eerst om eten te gaan zoeken en geld te gaan pinnen. Daarna wilde ik een stadswandeling uit mijn lonely planet lopen, maar het ging al mis bij de eerste straat en toen besloot ik om gewoon de meute te achtervolgen. Af en toe besloot ik om een andere straat in te slaan in plaats van de straat waar de menigte liep en dat bracht me naar leuke steegjes en verborgen cafeetjes. Ik nam wat foto's en besloot dat het om 3 uur toch wel weer genoeg was. Ik stapte op de tram terug en kwam bij het strand terecht. Huh?! Hier was ik toch niet ingestapt? Oeps.. Verkeerde halte! Ach, geen probleem, ik loop wel gewoon even naar het strand. Ik kreeg hier wel weer even last van verdriet en heb een tijdje naar het water zitten staren. Na een kwartier vond ik het welletjes en ging weer terug. Ik stopte onderweg nog even om wat boodschappen te halen en daarna voelde ik me alweer beter, boodschappen doen gaf me een gevoel van stabiliteit. 's Avonds heb ik een soepje op en daarna nog even met mijn ouders gebeld. Het ging alweer beter.


Zondagochtend vroeg uit de veren! Er stond een tour naar de Grampians op de planning. Ik moest ervoor zorgen dat ik om 7:10 's ochtends voor een hostel stond. Het was maar een kwartier lopen dus bleef ik nog even wat langer liggen. Maarja, dan helpt het niet als je de verkeerde kant op loopt! En dat zo'n drie keer! Ja, en toen ik dus doorhad dat het straat nummer 4 was (ik zat op een kruispunt) toen kwam ik in tijdsnood. Uber dan maar! Gelukkig kwam ik daardoor ruim op tijd aan. We werden met een busje opgehaald en naar het centrum gebracht, waar we in een andere bus stapten. Ik had een groep van 12 en had een gezellige Franse tourguide. Het was 250 km rijden naar de Grampians (ook nog terug!) en het eerste stuk was saai dus sliepen we nog even bij. We stopten in een klein plaatsje voor een sanitaire stop en morning tea en daarna reden we weer verder naar het bezoekerscentrum en tevens Aboriginal museum. Hier kregen we de gelegenheid om deze geschiedenis te bestuderen en daarna was het dan toch echt tijd voor de Grampians! De Grampians is een nationaal park vol rotsformaties, erg indrukwekkend. We zijn naar drie verschillende plekken gereden. Bij de eerste zagen we niet zoveel, want het was nogal mistig. We aten hier onze lunch en reden daarna verder naar de Mackenzie Falls. Deze waterval valt als een soort trappetje naar beneden. Het was een flinke daling (+ flinke klim!) maar het was erg mooi. EN: er zaten kangoeroes te chillen bij de parkeerplaats! WOOOOWWW eerste kangoeroes gezien! Helemaal te gek. We doken er als paparazzi op af en waren in rep en roer. Terwijl we langzaamaan weer rustig werden reden we naar de laatste stop. Deze plek wordt ook wel Jaws of Death genoemd, omdat het a) op twee kaken lijkt en b) je er te pletter kan storten. Op foto's had ik inderdaad mensen erop zien staan, maar dit is illegaal. Er staat nu ook een hek omheen. Ik ben dan wel een daredevil, maar dat doe ik niet! Het was wel heel indrukwekkend om te zien. We bleven hier een tijdje en reden toen terug via een andere waterval naar een cricketveld in het dorpje waar we eerder die dag naar het bezoekerscentrum gingen. Er was ons beloofd dat we kangoeroes zouden zien. Ze komen pas tevoorschijn als het minder warm is, zo tegen het einde van de middag. Het cricketveld zat vol met kangoeroes! Wauwie! Mamakangoeroes met een baby in hun buidel, baby kangoeroes, overal zaten ze. En hoewel ze wild zijn, zijn ze daar gewend aan mensen en bleven dan ook gerust gras eten op het moment dat we dichterbij kwamen. Zo schattig!! Ik zag er ook een paar hoppen!!! Oh ik smolt helemaal. Ons was ook verteld dat we niet naar het mannetje moesten gaan, want dan ging hij met je vechten. Gelukkig zat er geen mannetje op dat moment. Na een flinke tijd kangoeroe kijken stapten we weer in de bus terug naar Melbourne. Onderweg nog voor een slappe frietjes en sanitaire stop in hetzelfde dorpje gestopt en daarna helemaal terug. Ik was van plan nog te gaan netflixen, maar ik viel doodop in slaap. Wat een dag!


Maandagochtend was mijn tweede tour en moest ik nog vroeger uit de veren (zucht). Ook nu werd ik weer opgehaald door een busje en stapte in het centrum over in een ander busje. De stemming zat er al goed in en ik kletste al gelijk met twee Amerikanen. Vandaag stond The Great Ocean Road op het programma. Deze weg strekt zich uit van Melbourne naar Adelaide en is meer dan 240 km lang. In 1914 zijn soldaten die terug waren gekeerd van de 1e wereldoorlog hieraan begonnen en er werd aan gebouwd tot aan 1932. Vandaag moesten we maar liefst 600 km rijden en zouden 2/3 van de weg rijden. We stopten eerst na een lange rit voor koffie en koek en ik raakte aan de praat met Roger. We hadden een gezellig gesprek over onze reizen en ons leven. Daarna reden we door naar de plek waar de weg begint. Hier zie je twee dingen: Memorial Arch (voor de soldaten) en een groot bord boven de weg waarop staat 'Great Ocean Road'. We zijn hier gestopt en hebben mooie foto's gemaakt. Daarna zijn we bij een aantal strandjes en mooie plekjes gestopt en in Apollo Bay stopten we voor lunch. Na de lunch moesten we uiteraard even naar de beste ijszaak van de Great Ocean Road om het te proeven en inderdaad, het was verrukkelijk. Weer opgeladen reden we verder naar een regenwoud waar we even onze benen strekten en daarna zochten naar koala's. En ja hoor, hoog in de bomen hing een propje wat een koala zou kunnen zijn! Ze waren te hoog en te ver om het goed te zien, maar het was wel leuk om te zien. Hierna was het tijd voor onze twee laatste plekken: Loch Arch Gorge & de 12 Apostelen. Eerst Loch Arch Gorge. In het regenwoud was ik in gesprek geraakt met Hari, een Indiase jongen die in Maleisië woont en werkt. We trokken de rest van de trip samen op en maakten foto's van elkaar. Loch Arch Gorge was prachtig: ruwe kliffen, mooie stranden en prachtige zichten. De 12 Apostelen was iets soortgelijks, alleen zag je hierbij een aantal rotsformaties op een rijtje staan. Ooit waren het er 12 (of nooit), maar nu kan je er nog maar 7,5 tellen. Allemaal weggeslagen door het water en geërodeerd. Desondanks was het indrukwekkend. En toen was het alweer tijd om terug te rijden naar Melbourne, een rit van 3 uur. De tourguide reed aardig door en dropte ons een voor een op onze ophaalplek. Ik werd als laatste gedropt en at toen maar gelijk het resterende beetje soep en dook daarna gelijk mijn bed in. Wat een lange, maar mooie dag!


Dinsdag had ik in eerste instantie geen plannen. Ja, ik kende iemand van mijn Vietnam trip die hier woonde en ik had afgesproken wat met haar te gaan eten die avond, maar verder was het nog leeg. Hari en ik besloten samen om Melbourne verder te verkennen en spraken af om 10:30. We startten onze ochtend met een bezoek aan het National Museum of Victoria (goed hè!) en liepen langs verschillende tentoonstellingen (waaronder Nederlandse landschappen, wiehoe!) op drie verschillende levels. Hierna namen we een lekkere bak koffie in het zonnetje en kletsten erop los. We vergeleken hoe bepaalde zaken waren geregeld in onze landen en kwamen veel over elkaar te weten. We zaten hier een aardig tijdje en hadden als volgende plan om ergens te gaan lunchen voor we de free walking tour zouden volgen. Ik wist nog een leuk verborgen straatje van mijn eerdere expeditie en we streken daar neer voor een wrap en een sandwich. Wat ook meteen ons avondeten, zo heftig en groot was het! Als dit de porties zijn dan kom ik in december terug als de hulk! (nee geintje). We zochten de verzamelplek voor de tour op en werden voorgesteld aan Andreas. Hij begeleidde ons door Melbourne heen en liet ons alle leuke en verborgen plekjes zien. Melbourne is bekend om de streetart, iets dat in eerste instantie door de overheid werd gezien als iets verschrikkelijks. De toeristen bleven er speciaal voor komen en toen het in de lonely planet werd geschreven was het een teken voor de overheid dat het een trekpleister was en dat het toch moest blijven. We hebben veel van dit soort steegjes met streetart gezien. Sommige heel duister, sommige vrolijk. In sommige straten kan je de laagjes van de muur afpellen. We hadden een tour van 1,5 uur en daarna kreeg ik een bericht dat het meisje van de Vietnam trip ziek was en het dus niet door kon gaan. Hari had zich opgegeven voor een meetup groep om sterren te gaan kijken 's avonds, dus toen ik dit bericht met hem deelde vroeg hij me mee en had ik gelijk weer wat te doen. Ons avondeten bestond uit een kop koffie want het eten zat nog steeds tot boven en om 7 uur verzamelden we voor het treinstation. Terwijl Hari een ovkaart ging kopen werd ik aangesproken door Thi, een Vietnamees meisje. We raakten aan de praat en deelden onze verhalen. Zij was 10 jaar geleden naar Melbourne gekomen en woont er nu, haar ouders zijn iets later ook overgekomen. Ze heeft een eigen food store (Vietnamees eten) en nadat ze mij de foto's had laten zien kreeg ik toch wel honger... We vertrokken met de trein naar een plek op het platteland en liepen hier naar een groot leeg grasveld, waarschijnlijk een cricketveld. Hier zagen we de sterren onwijs goed! Ook werd er van ons allemaal (85 man) een professionele foto gemaakt waarop je de sterren onwijs mooi zag. Het duurde even en het werd koud, maar tjee wat was het mooi! Samen met Hari en Thi vermaakte ik me wel. Op een gegeven moment begon de groepsleider over bezeten plekken en de pub die op deze verlaten plek stond scheen ook bezeten te zijn. Brrr...... Ik heb maar nergens meer naar gekeken behalve naar de sterren! Gelukkig waren we met 85. Na een uur was iedereen op de foto geweest, hadden we een groepfoto gemaakt en gingen we weer terug met de trein. Het duurde nog wel even voor we terug waren en dus toen we er eindelijk waren stapte ik gelijk een uber in. Het was al laat en ik moest de volgende dag 5 uur 's ochtends op om op tijd op het vliegveld te zijn. Ik nam afscheid van Hari en Thi en stapte in mijn uber pool. Leuk hoor, weer wat nieuws. In mijn airbnb heb ik nog met mijn ouders gebeld, mijn koffer opnieuw ingepakt en daarna ben ik maar gaan proberen te slapen.


En nu zit ik alweer in Adelaide! Time flies. Ik heb hier 4 dagen en die heb ik al lekker volgepropt. Zondag volgt er een nieuwe update vanuit Sydney! See ya later mates!


Culturele onderdompeling en de prachtige natuur ontdekken

Xin chào!


Mijn laatste blog over Vietnam schrijf ik alweer terug in Nieuw Zeeland. Vanochtend om 7:50 ben ik hier geland! Ik heb mijn overige spullen bij mijn host family achtergelaten en dus heb ik de skybus naar Silverdale genomen.

Helaas moesten we Hoi An verlaten en vertrokken we naar Hue met de bus. Dit was een korte rit en 's middags hadden we dan ook vrije tijd. Ik ben samen met mijn kamergenoot de straten gaan verkennen en kwamen leuke winkeltjes tegen. Mijn vader had me gevraagd ook een leuk armbandje voor hem te kopen en ik stuitte eindelijk op een leuke in een knus winkeltje in Hue. Maarja, zou het passen? De meeste Aziaten hebben kleinere polsen dus dat was moeilijk inschatten. Gelukkig voor mij was m'n kamergenoot zeer spontaan, stapte op een westers uitziende man buiten af en vroeg hem de armband te passen. En het paste! Super grappig. 's Avonds hebben we lekker gegeten en zijn we uit geweest. Ik bleef niet te lang want de volgende ochtend moest ik vroeg op voor... Een motorbike tour!
Dat was zo melig. Drie Vietnamese mannen stonden de volgende ochtend op 3 van onze groep te wachten en toen konden we achterop. We werden over het platteland gereden langs tempels, plaatselijke marktjes (waar we witte sinaasappel hebben geproefd.. Opmerkelijk maar wel lekker! En nee hij was niet beschimmeld!) En we zagen ook nog diverse pagoda's. We kregen even een boottochtje en werden aan de overkant weer opgehaald. Wat was dit leuk!! En gelukkig voor ons waren ze zeer ervaren met dit gekke verkeer.
Ik heb daarna even wat anders aangetrokken en ben toen met iemand van de groep naar de oude stad gegaan. Dit was de vroegere stad, Hue was oorspronkelijk de hoofdstad maar dit is uiteindelijk veranderd in Hanoi. Torenhoge stadsmuren en water scheidde de oude stad af van de rest. Het was echt wel groot en er stonden heelveel tempels in. We raakten af en toe wel even de weg kwijt, maar kwamen uiteindelijk weer terug bij de ingang. Massief, kleurrijk en uitgestrekt, dat is hoe het er daar uit zag. 's Avonds gingen we weer met de groep uit eten en besloot ik een opdracht uit mijn travel journal te doen, namelijk neem het derde gerecht van de menukaart zonder te kijken. Vet spannend want wie weet wat ik zou krijgen. Ik liet iemand anders voor me bestellen en de groep liet me zelfs eerst blind proeven. Geen idee, maar lekker was het wel. Het bleken dumplings met garnalen erin te zijn, gestoomd in bananenbladeren. Het was echt super lekker! Mijn avontuur heeft goed uitgepakt.

De volgende ochtend vertrokken we weer met de bus op weg naar Phong Nha-Ke Bang National Park. Hier verbleven we in een homestay. Hoewel de bedden net planken waren hadden we verder niks te klagen. Ik heb die avond frietjes gegeten, daar was ik even aan toe! De volgende ochtend gingen we het nationale park in. Je hebt hier talloze mooie grotten en kan er door de jungle trekken. Wij gingen een grot in, de Paradise Cave. Wow wat was dit mooi! Zo hoog en al dat gesteente zat zich in de loop van tijd heeft gevormd, echt prachtig. We zijn hier een flinke tijd ingebleven om alles te kunnen zien en vertrokken daarna weer terug naar de homestay voor een lunch. Sommige wilden nog naar een andere grot waar je in kon varen en vertrokken na een uurtje. Ik bleef samen met een paar anderen. De rest van de tijd deden we niet zoveel omdat het veel te warm was (40).

's Avonds vertrokken we met de bus naar een grotere plek om op de laatste nachttrein te stappen. Eerst haalden we nog even een heerlijke banh mi voor avondeten en wat snacks voor in de trein en daarna stapten we op. De trein bracht ons naar Hanoi. Helaas had ik deze nacht moeite met in slaap vallen en was de trein erg luid en schokkerig, dus was ik nog erg slaperig toen we in Hanoi aankwamen.
We vertrokken naar ons hotel om ons op te frissen en kregen daarna weer een wandeltour van onze reisleider. Ze bracht ons naar een lokaal restaurantje waar ik een heerlijke frappuchino en banh mi met ei had en daarna was iedereen weer opgeladen zodat we de tour konden vervolgen. We liepen verder en ik moest weer even wennen aan het drukke verkeer. We kwamen in the old quarter, het oude en toeristische gedeelte waar de straten zeer smal zijn. Leuk feitje: als je naar een specifiek product op zoek bent dan moet je naar de straat met dezelfde naam. Ben je bijvoorbeeld op zoek naar nieuwe schoenen dan ga je naar de schoenenstraat. Super grappig!
De wandeltour eindigde voor mij en vier anderen bij een spa waar we alle vijf een massage namen. Eventjes een uurtje ontspannen. Ik dacht ik neem een lekkere aromatische massage.. Het begon ermee dat mijn masseuse op mijn rug klom en in mijn rug, schouders en nek begon te porren. Auw! Nouja, het deed niet echt zeer maar het was een raar gevoel en niet bepaald ontspannend voor mij. Ohh waar was ik aan begonnen?? Gelukkig ging ze daarna wel echt masseren. Af en toe kreeg ik van die meppen, dat gehak met twee armen, en af en toe duwde ze haar vingers in mijn rug of trok ze aan mijn vingers en tenen, maar hee alles daar tussen was ontspannend en dit was toch ook wel weer een ervaring!
Na de massage heb ik me opgefrist in mijn hotelkamer en ben ik erop uit gegaan met een paar anderen op weg naar het prison museum van Hanoi. Je merkte hier wel goed de Franse invloed, de meeste dingen waren ook in het Frans vertaald. Het museum was indrukwekkend en ook wel wat confronterend, maar goed om te zien. We dronken daarna nog een koffie, liepen naar een supermarkt en gingen toen terug naar het hotel. 's Avonds stond een bezoekje aan het bekendste Pho (spreek uit fur) restaurant gepland. We moesten buiten in de rij wachten voor een plek en konden niet met z'n allen aan een tafel, dus splitsene we op. Tjeetje, wat was dit lekker!!! Het is noedelsoep met rundvlees met een sterke bouillon. Gooi er een beetje chilisaus in en het is perfect! Zeker een aanrader om te proberen.

De dag erop vertrokken we voor een nachtje, we reden met de bus naar Halong Bay, namen de ferry naar Cat Ba Island en stapten daarna weer op de bus. Wauw, wat is Cat Ba Island mooi!!! Zo groen en zo ruig en zo rustig. Genieten! We reden naar een boot waar we een waanzinnig lekker en uitgebreide lunch kregen terwijl we langs de eilandjes en drijvende marktjes gingen. Nadat we onze buiken rond hadden gegeten trokken we onze zwemkleding aan. We gingen namelijk kajakken! Reddingsvest aan en instappen maar. Beetje wiebelig maar niemand is eruit gevallen. Onze kajak guide was zeer enthousiast en spetterde af en toe een kajak helemaal nat. Ik zat veilig want voor me zat een meisje die een dag geleden een tattoo had laten zetten en die mocht niet nat worden. Ik zat dus achter en deed het meeste werk, mijn kajakkameraad was een beetje moe, maar dat gaf niet want zo had ik een beetje een work out. Sterkste moest immers achter! We kwamen langs de prachtigste plekken en moesten op een bepaald moment zelfs achterover leunen om onder een rots door te gaan. Wel een beetje spannend maar ook gaaf! Ik was eerst bang dat ik klem zou komen te zitten door dat reddingsvest maar het viel gelukkig mee. Na een tijdje zijn we weer teruggekeerd en hebben we nog op de boot gechilld voordat we weer teruggingen naar het centrum. Hier checkten we in in ons hotel, zijn 's avonds nog uit eten gegaan en hebben een drankje gedaan en zijn daarna gaan pitten.

De volgende ochtend gingen we alweer terug naar Hanoi. Het was weer een lange reisdag en eenmaal in het hotel was ik een beetje misselijk, maar na even gelegen te hebben was het weer beter. Mijn kamergenoot ging erop uit voor een tattoo en ik besloot een douche te nemen. Hm, er miste een deur. Ach, dat kan nog. Hé, de standaard is kapot.. Of toch niet? Ik probeer het gewoon. Met gevaar voor eigen leven, ik kreeg hem bijna op m'n hoofd! Aangezien ik hier nog een extra nacht bleef heb ik dit bij de receptie gemeld, ze checkten het en ik kreeg een andere kamer. Veel luxer en met werkende douche!
We zijn 's avonds voor de laatste keer met z'n allen uit eten geweest en hebben daarna nog wat drankjes gedaan op iemands hotelkamer. Daarna nam ik afscheid van de groep want ik bleef dus nog een dag langer. De volgende ochtend had ik een tour geboekt met een Vietnamese studente. Dit was heel bijzonder en ik heb onwijs veel geleerd en gezien! Ik ben naar het Ho Chi Minh museum geweest, heb het Mausoleum gezien, heb door het Franse deel gelopen, het oude deel gelopen, heb bun cha en crab rolls geprobeerd (noedelsoep met gebarbecued varkensvlees), heb een oud traditioneel huis van binnen gezien en heb tot slot nog een prachtige tempel gezien. In de stromende regen liepen we samen onder een plu, af en toe namen we een taxi. Eenmaal terug in mijn hotelkamer was ik compleet doorweekt. Ik heb een heerlijke douche genomen, maskertje opgedaan, nog wat snacks gehaald voor 's avonds en heb de rest van de avond in mijn bed tv gekeken en gefacetimed met mijn ouders. Vrijdagochtend werd ik opgehaald en werd ik naar het vliegveld gebracht, waar mijn reis weer ten einde kwam. Via Hong Kong ben ik uiteindelijk weer in Auckland terecht gekomen. Het voelde toch wel een beetje als thuiskomen.

En nu zit ik in spanning af te wachten tot ik eindelijk mijn lieve ouders ga zien na 7 maanden. Morgen ga ik naar het vliegveld en dan wacht ik ze op bij de deur in de aankomsthal. Ik kan niet wachten, het is nu eindelijk zover. Mijn lieve ouders vliegen de wereld over om hier met mij een prachtige roadtrip te maken. Ik voel me gezegend en sta te popelen om ze te knuffelen en stevig beet te pakken. Skype is fijn, maar het niet kunnen aanraken is toch wel een gemis. Ik ga vanavond vroeg naar bed, al denk ik niet dat ik veel kan slapen..

Vietnam was een prachtig avontuur, maar laat nu maar het volgende avontuur beginnen! Ik ben er klaar voor!

Kusjes van jullie wereldreiziger

Shopping Walhalla Hoi An

Xin chào!

Vanavond is alweer mijn laatste avond in Vietnam! Wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt.

Na Tuy Hoa stapten we voor de tweede keer op de nachttrein. Deze keer waren we voorbereid en hadden we een warme trui meegenomen. De airco was echter minder koud en we kregen warmere dekens. Deze nacht verliep vrij soepel en iedereen sliep prima. De volgende ochtend kwamen we in Danang aan waar we de bus naar Hoi An namen. In het hotel fristen we ons op en gingen we op pad voor ontbijt. We eindigden in een schattig cafeetje, weggestopt in een smal steegje. De koffie was er verrukkelijk en ik genoot intens van mijn yoghurt met fruit. We kregen nog een koffie uitleg en daarna was het tijd voor de wandeltour.

Onze reisleider nam ons mee door de straten van Hoi An. Wauw, wat is het mooi en kleurrijk! Overal hangen lampionnen in allerlei kleuren. We keken onze ogen uit terwijl we luisterden naar de informatie. Na een tijdje kwamen we aan bij de Blue Eye Tailor. Onze reisleider zei dat dit een van de betere en bekendere tailors is. We keken onze ogen uit in de winkel. Overal om ons heen prachtige stoffen en verschillende ontwerpen qua kledingstukken. Bijna iedereen streek neer om in de designboeken te bladeren. Ik had al een idee in mijn hoofd en zag een paar mooie stoffen in de winkel. Ik raakte in gesprek met My en we bespraken de opties. Toen koos ik mijn stof uit en nam ze alle maten op. Het zou de volgende dag al klaar zijn! Helemaal happy streek ik neer op de bank om te zien wat de anderen deden. Na een tijdje begon het te kriebelen en keek ik in een van de designboeken (niet handig!) en zag ik een prachtige jumpsuit. Ik wist ook al meteen welk stofje ik wilde. My kwam meteen aan, ik kreeg nog wat korting aangeboden en ja hoor ik was om! Nieuwe maten opgemeten, idee doorgegeven en toen kon ik dus twee mooie op maat gemaakte kledingstukken verwachten!

Nadat iedereen uitgestopt was streken we neer voor lunch. We aten Banh Mi op de beste Banh Mi plek in Hoi An! En druk dat het was. Ik had nog niet eerder banh mi op maar was zeer benieuwd en bestelde er een met bacon. Een banh mi is een vers krokant broodje (soort baguette) met daarop vlees/vis/vegetarisch en sla, ui en saus. Heerlijk!! Daarna gingen we ieder onze eigen weg. Ik liep samen met m'n kamergenoot door de straatjes en na een tijdje besloot ik om terug te gaan naar het hotel om wat bij het zwembad te chillen. Niet de meest ideale plek voor een zwembad, een drukke straat met veel uitlaatgassen, maar ach het was lekker verfrissend. Ik had zelfs nog sjans met twee Vietnamese jongens! Duurde kort, want toen ze vroegen hoe oud ik was en ik 22 zei, was ik te oud. Fraai is dat! Om half vijf stond er een fietstour op het programma. We deden allemaal een helm op en sprongen op onze fiets. Was wel even spannend om de drukke straten over te steken! Gelukkig gingen we steeds tegelijk als een groep dus bleven we ongedeerd! De tocht was mooi, we reden langs boerderijen, rijstvelden en door smalle steegjes. 's Avonds zijn we allemaal uit eten gegaan en hebben een gezellig avondje gehad. Helaas kon ik niet al te lang blijven omdat ik nog steeds last had van mijn oog. Het zat dicht, deed pijn en er kwam steeds spul uit. M'n reisleider zocht het dichtstbijzijnde ziekenhuis op en dus had ik een nieuw plan voor de volgende ochtend.

Om 8 uur liep ik de warme straten door op weg naar het ziekenhuis. Het was gelukkig schoon en ik werd vriendelijk doorverwezen naar de internationale afdeling. Hier sprak ik eerst met een verpleger over mijn klachten, daarna gingen we een kamer in en kwam er een andere verpleger om mijn temperatuur op te nemen. Toen kwam de dokter binnen. Hij deed wat nors en bekeek mijn oog een minuut lang terwijl hij vragen stelde. Tenslotte schreef hij me medicatie voor. Het kon een allergische reactie op de vieze lucht hier zijn. Ik nam de medicatie mee naar mijn hotel en nam mijn eerste dosis in. Wonder boven wonder leek het meteen al een beetje te werken! Ik heb samen met mijn kamergenoot weer heerlijke koffie gehaald bij hetzelfde café en daarna was het tijd om onze kleding op te halen! Wauwieeee wat was het mooi. Het zat als gegoten en stond zo mooi! Helemaal heppie de peppie. We gingen met z'n allen lunchen en daarna trokken mijn kamergenoot en ik er weer op uit om wat dingetjes op de marktjes te kopen en rond te lopen. 's Avonds trok ik mijn nieuwe jumpsuit aan en ging ik samen met een paar van de groep uit eten in een all you can eat restaurant. Dat betekent hier: je gaat zitten, bestelt een drankje en daarna wordt de tafel volgeladen met tig borden eten. Mijn hemel ik wist niet waar ik moest beginnen! De springrolls waren het lekkerst.

De volgende ochtend hadden we weer een rit met de bus op de planning, met als bestemming Hue. Met een beter oog stapte ik op de bus en genoot onderweg van het uitzicht op de zee, jungle en bergen. Mijn volgende blog zal ik jullie vertellen over Hue en Phong Nha-Ke Bang National Park. To be continued!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active