Xin chào!

Vanavond is alweer mijn laatste avond in Vietnam! Wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt.

Na Tuy Hoa stapten we voor de tweede keer op de nachttrein. Deze keer waren we voorbereid en hadden we een warme trui meegenomen. De airco was echter minder koud en we kregen warmere dekens. Deze nacht verliep vrij soepel en iedereen sliep prima. De volgende ochtend kwamen we in Danang aan waar we de bus naar Hoi An namen. In het hotel fristen we ons op en gingen we op pad voor ontbijt. We eindigden in een schattig cafeetje, weggestopt in een smal steegje. De koffie was er verrukkelijk en ik genoot intens van mijn yoghurt met fruit. We kregen nog een koffie uitleg en daarna was het tijd voor de wandeltour.

Onze reisleider nam ons mee door de straten van Hoi An. Wauw, wat is het mooi en kleurrijk! Overal hangen lampionnen in allerlei kleuren. We keken onze ogen uit terwijl we luisterden naar de informatie. Na een tijdje kwamen we aan bij de Blue Eye Tailor. Onze reisleider zei dat dit een van de betere en bekendere tailors is. We keken onze ogen uit in de winkel. Overal om ons heen prachtige stoffen en verschillende ontwerpen qua kledingstukken. Bijna iedereen streek neer om in de designboeken te bladeren. Ik had al een idee in mijn hoofd en zag een paar mooie stoffen in de winkel. Ik raakte in gesprek met My en we bespraken de opties. Toen koos ik mijn stof uit en nam ze alle maten op. Het zou de volgende dag al klaar zijn! Helemaal happy streek ik neer op de bank om te zien wat de anderen deden. Na een tijdje begon het te kriebelen en keek ik in een van de designboeken (niet handig!) en zag ik een prachtige jumpsuit. Ik wist ook al meteen welk stofje ik wilde. My kwam meteen aan, ik kreeg nog wat korting aangeboden en ja hoor ik was om! Nieuwe maten opgemeten, idee doorgegeven en toen kon ik dus twee mooie op maat gemaakte kledingstukken verwachten!

Nadat iedereen uitgestopt was streken we neer voor lunch. We aten Banh Mi op de beste Banh Mi plek in Hoi An! En druk dat het was. Ik had nog niet eerder banh mi op maar was zeer benieuwd en bestelde er een met bacon. Een banh mi is een vers krokant broodje (soort baguette) met daarop vlees/vis/vegetarisch en sla, ui en saus. Heerlijk!! Daarna gingen we ieder onze eigen weg. Ik liep samen met m'n kamergenoot door de straatjes en na een tijdje besloot ik om terug te gaan naar het hotel om wat bij het zwembad te chillen. Niet de meest ideale plek voor een zwembad, een drukke straat met veel uitlaatgassen, maar ach het was lekker verfrissend. Ik had zelfs nog sjans met twee Vietnamese jongens! Duurde kort, want toen ze vroegen hoe oud ik was en ik 22 zei, was ik te oud. Fraai is dat! Om half vijf stond er een fietstour op het programma. We deden allemaal een helm op en sprongen op onze fiets. Was wel even spannend om de drukke straten over te steken! Gelukkig gingen we steeds tegelijk als een groep dus bleven we ongedeerd! De tocht was mooi, we reden langs boerderijen, rijstvelden en door smalle steegjes. 's Avonds zijn we allemaal uit eten gegaan en hebben een gezellig avondje gehad. Helaas kon ik niet al te lang blijven omdat ik nog steeds last had van mijn oog. Het zat dicht, deed pijn en er kwam steeds spul uit. M'n reisleider zocht het dichtstbijzijnde ziekenhuis op en dus had ik een nieuw plan voor de volgende ochtend.

Om 8 uur liep ik de warme straten door op weg naar het ziekenhuis. Het was gelukkig schoon en ik werd vriendelijk doorverwezen naar de internationale afdeling. Hier sprak ik eerst met een verpleger over mijn klachten, daarna gingen we een kamer in en kwam er een andere verpleger om mijn temperatuur op te nemen. Toen kwam de dokter binnen. Hij deed wat nors en bekeek mijn oog een minuut lang terwijl hij vragen stelde. Tenslotte schreef hij me medicatie voor. Het kon een allergische reactie op de vieze lucht hier zijn. Ik nam de medicatie mee naar mijn hotel en nam mijn eerste dosis in. Wonder boven wonder leek het meteen al een beetje te werken! Ik heb samen met mijn kamergenoot weer heerlijke koffie gehaald bij hetzelfde café en daarna was het tijd om onze kleding op te halen! Wauwieeee wat was het mooi. Het zat als gegoten en stond zo mooi! Helemaal heppie de peppie. We gingen met z'n allen lunchen en daarna trokken mijn kamergenoot en ik er weer op uit om wat dingetjes op de marktjes te kopen en rond te lopen. 's Avonds trok ik mijn nieuwe jumpsuit aan en ging ik samen met een paar van de groep uit eten in een all you can eat restaurant. Dat betekent hier: je gaat zitten, bestelt een drankje en daarna wordt de tafel volgeladen met tig borden eten. Mijn hemel ik wist niet waar ik moest beginnen! De springrolls waren het lekkerst.

De volgende ochtend hadden we weer een rit met de bus op de planning, met als bestemming Hue. Met een beter oog stapte ik op de bus en genoot onderweg van het uitzicht op de zee, jungle en bergen. Mijn volgende blog zal ik jullie vertellen over Hue en Phong Nha-Ke Bang National Park. To be continued!