Coromandel Peninsula
08 mrt. 2019
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Kia ora lieve lieve mensen,
Dit weekend stond een bezoek aan Coromandel Peninsula op de planning. Deze trip was erg leuk en gezellig, maar begon erg onhandig.
Ik had een ferry geboekt voor vrijdagavond om naar Coromandel te gaan, zodat ik de hele zaterdag zou hebben. Ik kon al 30 min van tevoren boarden, dus toen er een ferry om die tijd aankwam liep ik
daar samen met anderen naartoe. Gek vond ik het al toen iedereen gewoon met een kaartje incheckte. Ik liet mijn ticket zien (naar Coromandel) en de vrouw zei 'oh, to Coromandel?' en ik zei 'yes' en
toen liep ik door. Ik installeerde me, maar ineens, toen de ferry alweer aan het vertrekken was, riepen ze om dat ze naar Hobsonville gingen. Ik checken waar dat lag, tja, in de andere richting.
Zat ik met mijn domme zomerblonde hoofd op de verkeerde ferry! Paniek, tranen, onrust, nagelbijten. Wat nu? Er was geen andere ferry meer, ik moest een uur wachten voor ik weer in Auckland zou zijn
en er ging ook geen bus of trein want Coromandel is een schiereiland. Ik liep naar de counter waar twee medewerkers stonden en vertelde mijn situatie. Maar ja, wat kunnen zij eraan doen? Niks. Ik
moest mijn probleem toch even kwijt. Balen to the max!!!!! Maar, komop Merel, verman jezelf. Je bent een grote stoere meid en tegenslagen horen er ook bij, daar leer en groei je van. Op zoek naar
oplossingen nu! Bovendien had ik mijn beschermende boeddhaketting en armband om, dus met die steun zou het moeten lukken om een plan te bedenken. En ja hoor. Mijn reisgenoot zou me ophalen van de
ferry, maar besloot heel aardig om mij ergens buiten Auckland op te halen. Ik kalmeerde weer en besloot met de ferry terug te gaan naar Auckland en eenmaal daar moest ik een trein nemen en daar kon
ik in de auto stappen. Omdat ik wel gefrustreerd was over het feit dat de medewerkster mij doorliet na het zien van mijn ticket, heb ik een eerlijk mailtje naar het bedrijf gestuurd. Ik weet niet
of ze iets voor mij kunnen doen, maar ik wil ze wel laten weten dat dit niet heel handig is (zacht uitgedrukt). Anyway, ik heb Beach Haven en Hobsonville gezien, ziet er leuk uit, en uiteindelijk
is het dan toch goed gekomen en ik ben ondanks alle paniek en tegenslag toch rustig gebleven. En ik ben met de trein gegaan! Wat eigenlijk meer weg heeft van een metro, maar goed. Leuk om eens een
keer per trein te reizen, al was er niet heelveel aan wan het was al donker en we reden van wijk naar wijk. Het openbaar vervoer hier in Nieuw-Zeeland bestaat trouwens vrijwel alleen uit bussen. De
trein of metro is er alleen in de grotere plekken. Oh well.. Het bedrijf heeft me inmiddels laten weten dat ik binnen 6 maanden met de ferry naar of van Coromandel kan varen. Waarschijnlijk ga ik
dit doen als mijn ouders hier zijn (dan vaar ik met de ferry en rijden zij er met de auto naartoe).
In de stromende regen reden we van Papakura naar Kuaotunu. Leuk feitje over de Coromandel Peninsula: alle wegen hier zijn kronkelend, steil, glad en soms ook onverhard. Dus erg prettig om in de
regen op te rijden! Uiteindelijk kwamen we dan toch aan bij ons huisje, midden in de bush bush. We hebben 's avonds nog een Maõri film gekeken (waar we overigens het verhaal niet van snapten)
totdat de film vastliep en daarna was het tijd om te pitten. Midden in de nacht schrok ik wakker. Het leek alsof er iemand in ons huisje liep! Getver. Gauw maakte ik een reisgenoot wakker en
legde de boel gauw uit. Lachend werd mij verteld dat dat de possums (soort buidelrat) over ons dak liepen. Konden ze dat niet ergens anders doen! Maar ik was gerustgesteld en kon weer verder
slapen.
De volgende dag had ik mijn eerste echt slechte dag hier: regen. In de hoop dat het zou opklaren vertrokken we wat later, maar echt opklaren deed het niet. Af en toe regende het, af en toe was
het droog. We wilden die dag graag een glass bottom boat tour doen, dus reden we naar Whitianga. Er waren gewoon mensen in zee terwijl het regende! Tja, waarom ook niet. We kozen ervoor om de
tour om 1 uur 's middags te doen, omdat we niet wisten wat het weer voor ons in petto had die middag. De boot was klein, maar fijn. We zaten met enkel Engelsen en Nederlanders op de boot (en een
kiwi en een aussie, maar dat waren de medewerkers). Grappig dus! De boot bracht ons langs verschillende stranden, door een marine reservaat, langs steile kliffen (beroemde Shakespeare cliff) in
grotten en gaf ons een mooi zicht op Cathedral Cove. En halverwege de tour kwam het speciale effect: de bodem van de zee werd zichtbaar! Door middel van een glazen plaat kon je alle vissen onder
de boot zien rondzwemmen. We hebben vooral veel snapper gezien. Helaas kregen we ook te horen dat de snappers veelal gevoed worden door mensen en dat daardoor het hele ecologische systeem in de
war wordt gebracht. Vandaar dat het marine reservaat er is, waar er absoluut niet gevist mag worden. Aan het einde van de tour had je de optie om met de vissen te zwemmen of te gaan snorkelen.
Twee mensen van onze boot gingen daadwerkelijk snorkelen. Brr, koud en nat, want het regende ook nog eens! Maar wel dapper, en vast ook heel mooi. We hadden veel geluk met het gekozen tijdstip,
want het regende het laatste halfuur van onze trip en daarna bleef het regenen. Er kwam zelfs onweer! We aten een hapje in een café en liepen daarna door de stromende regen naar de supermarkt een
kilometer verderop, zodat we er 's avonds niet meer uit hoefden voor avondeten. Maarja, daarna moesten we nog van de supermarkt naar de auto, wat ook weer een kilometer was. En dat in de
stromende regen. Mijn sandalen waren doordrenkt en mijn korte broek was van kleur veranderd toen we uiteindelijk de auto bereikten. En helaas speculaas voor mij: toen we bij het vakantiepark
aankwamen was het hek dicht, dus moest ik ook nog eens in de stromende regen het hek openduwen. En SPLASH ik stapte met mijn sandalen in een hele diepe plas. Ook dat nog. Ach ja, nat was ik toch
al.In het huisje heb ik meteen een warme douche genomen, m'n soep opgewarmd en ben onder een deken gekropen. Even een hele andere realiteit dan 23 graden en een stralend zonnetje! Ach, hoort er
ook bij. Ik mag echt niet klagen, want dit is mijn eerste echte regenachtige dag tijdens een weekend trip.
De volgende dag reden we van Kuaotunu naar Thames, terwijl we onderweg een paar stops maakten. De zon scheen, maar er waren wel wat wolken in de lucht. De eerste stop was om een foto te maken van
een mooi uitzicht op de Peninsula. We stopten eerst achter een andere auto, omdat we dachten dat we daar moesten parkeren, maar het bleek dat die mensen daar alleen waren gestopt omdat hun
zoontje moest overgeven. Goedemorgen! Gauw maar een paar meter verderop gereden.De tweede stop was een wandeling naar een Kauri boom. We hadden het bordje carpark gemist (er was geen bordje) en
het bordje Kauri Trees gemist (was ook geen bordje) maar uiteindelijk vonden we het dan toch. Wat zijn die Kauri Trees toch bijzonder! Ze zijn bijna vierkant en rijzen vanuit de grond meters hoog
de lucht in. Plus ze zijn mega oud. De derde en laatste stop was in een aangelegd park, waar je doorheen kon lopen en een wandeling naar de waterval kon maken. Er werd ons verteld dat je er 45
minuten over deed, maar we konden alle tijd nemen om alles te bewonderen. Wij hadden niet zoveel tijd, want ik moest mijn bus daarna halen, maar het was een mooi en rustig plekje om te zijn. Het
was een korte maar rustgevende wandeling. Tot slot werd ik heel aardig naar Thames gebracht, waar ik met de bus terug naar Auckland zou gaan. Even gauw een filodeegtaartje met kumara (zoete
aardappel) gehaald voor lunch en de bus in. Die zat tjokvol! Er was nog een plekje vrij, die ik pas vond nadat ik aan iedereen had gevraagd of er nog een plekje vrij was. Gelukkig zat ik bij het
raam, want de weg was weer lekker hobbelig en zo'n bus kan aardig schudden! In Auckland aangekomen ben ik als een speer naar de volgende bushalte gelopen en heb ik de volgende bus gehaald, die
mij naar Silverdale bracht. In Silverdale werd ik heel aardig door Marita opgehaald. Zij moest trouwens erg lachen toen ik vertelde over mijn ferry avontuur. Gelukkig was alles goedgekomen en
kreeg ik een lekker bord falafel toegeschoven. Eind goed, al goed!
Trouwens, over die vissen: ik vind het altijd een beetje onprettig te weten dat ik tussen vissen moet zwemmen en doe dat dan ook liever niet, maar guess what: ik ga over twee weken voor mijn
duikbrevet! Ha, ja dan zwem ik dus letterlijk tussen de vissen. Kom ik er vast vanaf
Volgend weekend met drie Nederlanders en een belg (twee jongens van m'n weekend naar New Plymouth) naar Whakatane en Tauranga. Daar gaan we op excursie naar een vulkanisch eiland, genaamd White
Island. Hier moeten we gasmaskers op, omdat het anders te gevaarlijk is. Gaaf!!!
En nu ga ik nog even verder in mijn boek lezen en op tijd slapen, want morgen heb ik Max de hele dag en moet ik dus volledig opgeladen zijn! Mijn foto's volgen nog!
Ciao people, mooie zondag toegewenst!
En nu ga ik nog even verder in mijn boek lezen en op tijd slapen, want morgen heb ik Max de hele dag en moet ik dus volledig opgeladen zijn! Mijn foto's volgen nog!
Ciao people, mooie zondag toegewenst!
Reacties
Reacties
10 mrt. 2019, 09:31
Wat een avontuur weer Merel, je vermaakt je wel geloof ik. Was weer hartstikke leuk om te lezen?
10 mrt. 2019, 10:44
Haha, ik zie helemaal voor me hoe je keek toen je "Hobsonville" hoorde?. Goed opgelost, jij redt je wel ? je hebt NZ al beter verkend dan menige Nieuw Zeelander!
10 mrt. 2019, 13:31
Dag lieverd. Je bent aardig op de proef gesteld. En je hebt je aardig er uit weten te redden. Ik ben trots op je.
Fijne werkweek. Love you. Pap xxx
10 mrt. 2019, 13:39
Geweldig om weer mee te krijgen wat je allemaal beleef daar in Nieuw Zeeland Merel! Misschien kan je je reisverhalen straks als boek uitgeven? Je kan geweldig goed vertellen, dat is zeker!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
