Chaos in Ho Chi Minh City
18 jul. 2019
🇻🇳
vanuit Vietnam
Xin chào!
Ik zit nu inmiddels twee dagen in Vietnam en ik kan het met een woord beschrijven: chaos!!
Mijn vlucht is redelijk voorspoedig verlopen. Van Auckland naar Hong Kong had ik wat vertraging omdat we over de Filipijnen zouden vliegen, maar daar was een cycloon dus moesten we een nieuw
reisplan volgen. Daardoor werd mijn transfer zeer krap om te halen, en met mij nog vele anderen. Er werd aangekondigd dat we naar het grondpersoneel moesten en daar aan moesten geven dat we een
transfer hadden naar een van de genoemde plekken. Toen we uitstapten liep ik samen met degene van mijn rij, die toevallig ook naar Ho Chi Minh vloog, en zagen we onze namen op een briefje staan.
Deze jongen leidde ons over het vliegveld, waarbij we zelfs nog moesten rennen want we hadden nog een halfuur! Gauw paspoort controle en douane door en eenmaal bij onze gate aangekomen: het boarden
was nog niet eens begonnen.. Afijn we hadden het gered!
De chaos begon pas echt toen ik landde in Ho Chi Minh. Eerst een uur in de rij gestaan voor de paspoortcontrole en daarna op zoek naar mijn shuttle. Ik stapte naar buiten en schrok me wezenloos. Er
stonden tig dranghekken opgesteld met een gigantische mensenmassa erachter, overal bordjes met namen en tjonge wat was het klam. Mijn ogen gingen meteen tranen dus ik was zeer opgelucht toen ik
mijn naam zag! Oversteken deed hij met gemak en ik moest weer even wennen aan het verkeer, ze rijden hier aan de 'normale' kant! In de auto op weg naar het hotel kon ik eindelijk relaxen. Ja,
totdat we de parkeerplaats verlieten. In spanning heb ik toe zitten kijken hoe we door het verkeer gingen. Gewoon gaan, toeteren als iemand 1 seconde niet door rijdt, scooters overal, ik was blij
dat ik daar zelf niet hoefde te rijden! Maar wat was het gaaf om daar te zijn. Uiteindelijk kwam ik bij mijn hotel aan en kon ik even lekker douchen en bijkomen van mijn vlucht. In mijn kamer
zonder ramen had ik gelukkig ook airco.
Ik maakte een plan en besloot op pad te gaan. Zodra ik buiten stond merkte ik dat het lekker hard aan het regenen was. Zal ik wel of niet gaan? Ja kom, je bent niet van suiker. Na een tijdje lopen
besefte ik me dat ik de verkeerde kant op was gegaan, links in plaats van rechts. Fijn! Ik twijfelde, zal ik teruggaan? Maar ik liep maar gewoon door in de regen. Na een tijdje zag ik een
reisbureau en besloot daar naar binnen te gaan om een tour voor de volgende dag te boeken. Dit werd een ochtendtrip naar de Cu Chi tunnels. Ik keerde daarna weer terug naar mijn hotelkamer, want
het regende en ik had verder nergens zin in. Ik heb even tv gekeken en daarna wilde ik naar een soort foodcourt een paar straten verderop. Eenmaal buiten merkte ik dat het nog steeds regende, en
niet te weinig ook. Toch wilde ik naar de foodcourt gaan. Twee drukke straten overgestoken stond ik aan de overkant en bedacht ik me. Het regende wel erg hard en het leek alsof er onweer in de
lucht hing. Ik ben het dichtstbijzijnde restaurant ingedoken en heb daar een biertje en eten besteld. Was een beetje lastig soms want ze spraken niet erg goed Engels, maar het eten was lekker en ik
genoot van de chaos om mij heen.
De volgende ochtend vroeg op, want er stond een tour gepland! Om 7:45 zat ik er klaar voor, ze konden me ieder moment ophalen. En het werd 8:00. En het werd 8:20. En het werd 8:30. Zouden ze
vaststaan in het verkeer? Ik zag meerdere bussen passeren, maar geen enkele stopte om mij op te halen. Ik stuurde een appje naar de mensen van het reisbureau en kreeg uiteindelijk een appje terug.
Ook was er iemand naar me onderweg. 'ja sorry, de tour guide is je vergeten en is nu al op weg' kreeg ik te horen. VERGETEN?! Heb ik weer. Tja en nu? Ik wilde graag erop uit maar ik moest wel voor
6 uur terug zijn omdat dan mijn groepsreis zou beginnen. Ik besloot terug te gaan naar het reisbureau en daar werd me een andere tour met korting aangeboden die van 1-5 zou duren. Ik heb dit maar
geboekt en ben daarna op zoek gegaan naar een bank en een supermarktje. In mijn kamer heb ik me even opgefrist en daarna ben ik naar de foodcourt gelopen, heb er wat rondgeneusd en daarna ben ik
nog verder gelopen waardoor ik bij een heel leuk toeristisch maar toch uniek winkeltje kwam en daar een leuk tasje kocht. Helemaal happy ben ik weer door de chaos teruggelopen naar mijn hotel waar
ik nog een tijdje heb gechilld tot mijn nieuwe tour zou beginnen.
Gelukkig, mijn tourguide kwam me netjes op tijd halen! In een minivan reden we door het drukke verkeer langs verschillende hotels om mensen op te halen. Nadat we iedereen hadden (9) gingen we op
weg naar de eerste plek: reunification palace, de plek van de president voor de Vietnamoorlog en nu een museum. Hierna naar plek twee en drie: de notre dame die helaas onder constructie was en de
post office, wat nog steeds als postkantoor gebruikt wordt (meer voor toeristen, maar goed). Onze tour guide was happy en vertelde ons van alles over de oorlog, Franse invloed en andere
achtergrondinformatie. Na deze plek gingen we naar een koffieshop, nee niet zoals we in Nederland kennen :), en kregen daar een kopje "weasel" koffie voorgeschoteld. Feitje: de koffiebonen worden
door wezels gegeten, die poepen ze uit, de koffiebonen worden dan schoongemaakt (fijn!) en dat maakt het weasel koffie. Het was wat zoet, maar wel oké.
Plek 4 was het war remnants museum, een museum over de Vietnamoorlog. Indrukwekkend en huiveringwekkend. Brrr, wat een verschrikkelijke beelden hingen er soms. Goed om te herdenken, maar best wel
heftig. Plek 5 was Jade Emperor Pagoda, een tempel om te bidden. Vol geuren, kleuren, beelden, vissen en schildpadden(!). Leuk feitje: de mensen geloven in hemel en hel en geloven dat je je plek in
de hemel kunt kopen door te doneren, namelijk door een levende vis te kopen en die in het water bij de tempel vrij te laten. Na een aantal jaar worden die vissen dan in de natuur vrijgelaten. Plek
6 was een bekende markt, maar paniek!! We kwamen daar om half zes aan en ik moest om zes uur in het hotel zijn om mijn groep te ontmoeten.. Tja en nu? Taxi of lopen.. Lopen dan maar, dat verkeer
schoot voor geen meter op. Ik kreeg instructies en vertrok. Bij de tweede afslag twijfelde ik: links of rechtdoor? Ik liep rechtdoor en had het fout. Gelukkig had ik mijn kaartje bij me en kon ik
uiteindelijk uitvogelen waar ik heen moest. Gelukkig was ik die ochtend naar de foodcourt gegaan en herkende ik dat stuk op een bepaald moment. Yes, ik was er bijna! Wat een beleving weer.. Maar ik
had het gered en zette door, hoe druk en warm ook.
Ik ontmoette mijn kamergenoot en samen liepen we naar de lobby om de rest te ontmoeten. Ons gezelschap bestaat uit 9 personen en is een combinatie van landen. We zijn na de briefing uit eten gegaan
in een Vietnamees restaurant. Ik nam knoflook kip en ontdekte dat er alleen stokjes waren... Oeps, dat kan ik helemaal niet. Maar ik besloot om me niet te laten kennen en al stuntelend heb ik mijn
kip met stokjes gegeten! Met een aantal heb ik gezellige gesprekken gevoerd en daarna zijn we teruggelopen. De stad kwam nog meer tot leven in de avond. Wat een licht en geluid en drukte! Overal
mensen op plastic stoeltjes om kleine tafeltjes op straat, scooters die zich door de mensenmassa proberen te manoeuvreren, verkopers die je hun bar in willen krijgen.. Kortom: nog meer chaos dan
eerst. We zaten met een aantal bij een bar maar werden na een tijdje boos aangekeken omdat we goedkope drankjes namen. Twee van ons wilden geen drankje maar dat mocht niet. Dus zijn we maar terug
naar het hotel gegaan!
Morgen gaan we naar de Mekong Delta waar we een boottocht hebben en overnachten in een homestay. Ik ben zeer benieuwd, laat het avontuur maar beginnen!!
Reacties
Reacties
19 jul. 2019, 11:48
Wat een avontuur weer Merel!Je durft wel hoor geweldig knap dat je dit doet!En wat fijn dat we weer met je mee mogen reizen!
19 jul. 2019, 19:15
wat schrijf je dit weer beeldend op. Ik hoor de herrie. waren het voorheen fietsers, nu vooral scooters en auto's.
het gaat ook in Vietnam economisch beter. Lijkt me wel bijzonder, om alleen aan te komen op zo'n drukke luchthaven en dat te midden van die chaos iemand jouw naam op een bordje toont. Gelukkig maar.
Heb het goed daar in Vietnam. Ik ben benieuwd naar je foto's. Love you honey. Over 14 dagen vliegen we naar je toe.
xxx, pap
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
