kiwiopreis.reismee.nl

Napier

Kia ora!


Dit weekend ben ik naar het verre oosten van het noordereiland vertrokken om Napier en omgeving te verkennen! Mijn reisgezelschap was Marieke, een Nederlandse au pair, wie ik tijdens mijn oriëntatie hier heb leren kennen. Het klikte tijdens de whatsappgesprekken en we hebben al videobellend onze trip gepland en geboekt!

Het begon vrijdag al vrij vroeg. Ik had van tevoren al aan Marita gevraagd of ik na het wegbrengen van de kids kon vertrekken en dat was in orde! Maar het werd nog vroeger: ik reed uiteindelijk om half acht met Steve mee en hij bracht me naar de bushalte! Dat betekende dat we geen uber hoefden te nemen maar met de skybus naar het vliegveld konden. We hadden wel even een momentje van paniek, want de bus van Marieke kwam niet opdagen en ze kwam dus met een bus later. Die kwam alleen te laat voor de skybus!! Maaar.. het werd ons die dag gegund want de skybus had vertraging. En dus kwam het allemaal goed! We dronken nog even een kopje koffie op het vliegveld en daarna was het tijd om naar het rare aparte gebouwtje van Jetstar te lopen. Jetstar is zeg maar de Ryanair van Nieuw-Zeeland en heeft een aparte terminal: een klein gebouwtje buiten de gewone terminal! Bijzonder. Nadat ik heel dom mijn ticket voor de terugweg had laten scannen en we er na een eeuw achterkwamen dat het de verkeerde was en ik mijn goede ticket erbij had gepakt en had laten scannen, konden we toch eindelijk boarden en reden met het busje naar het vliegtuig. De rest van de vlucht verliep gelukkig soepel.

Eenmaal in Napier aangekomen, belden we de shuttleservice van onze huurauto op en werden we na 10 minuten opgehaald. We kregen een leuk compact autootje toegewezen! Ik blij, want ik was degene die alles zou rijden en was maar wat blij dat ik een kleine auto toegewezen kreeg. We reden daarna naar Napier en hingen eerst even wat op het strand rond, want we konden pas om 2 uur inchecken. Het strand was erg bijzonder: zwarte kiezelsteentjes! Vulkanische grond. Het lag wel lekker en we hebben zandengels gemaakt en zijn daarna eerst boodschappen gaan doen en hebben daarna in ons hostel ingecheckt. We hadden een ruime kamer met nog een ander meisje en besloten dat het tijd was om even te chillen. Marieke deed dat in bed, ik deed dat in een ligstoel in de zon. Ik heb lekker liggen dutten en na een tijdje kwam er een oudere Ierse vrouw bij me zitten. We raakten aan de praat en na een tijdje kwam een oudere Koreaanse (zuid) man bij ons zitten. Zij bleken beide in dit hostel te wonen! Bijzonder. We hebben hele interessante gesprekken gevoerd over Nieuw-Zeeland, politiek en geschiedenis (oorlogen). Ha, wie had gedacht dat ik hier even een lesje geschiedenis ging krijgen. Maar zeer interessant! Om half 6 gingen Marieke en ik aan ons geweldige eten beginnen: garnalen, champignons & tomaat in zoetzure saus (roomkaas) en aardappelpuree. En het was zowaar erg lekker! Ik ben geloof ik over mijn misselijkheid van aardappelpuree heen. Daarna hebben we nog een tijdje buiten gezeten en gekletst en toen verder in ons bed gechilld.

De volgende dag zouden we al iets eerder opstaan, want we wilden die dag naar Castlepoint en dat was zo'n 4 uur rijden (en ook weer terug). We ontbeten in het hostel, haalden daarna broodjes voor onderweg en toen kon de rit beginnen! Zo'n lange tijd heb ik nog nooit gereden, maar het ging prima. We hadden muziek op en het lekker meeblèren begon al vanaf het moment dat we vertrokken. De hele rit hebben we gezongen en gekletst en het was zeer gezellig. Onderweg zijn we halverwege gestopt in een schattig stadje genaamd Dannevirke en daar namen we een koffiepauze. Daarna gingen we weer verder om de rest te rijden. En ja, uiteindelijk waren we er toch eindelijk! Castlepoint is bekend om z'n mooie vuurtoren en de stranden, je kan er walrussen en zeehonden spotten en een mooie wandeling maken. Eerste keer dat ik met een auto over het strand heb gereden! Dat was zeg maar de parkeerplaats, tussen het water in. Beetje nerveus dat het water zou keren en dat de auto's in het water zouden staan, maar het was gelukkig eb. Bovendien stonden er wel meer auto's. We liepen naar de vuurtoren (harde wind!!) en startte daarna een mini fotoshoot. Daarna hebben we op het randje van de rotsen gezeten en chips gegeten, terwijl we onze foto's bekeken en verder kletsten. Na een tijdje gingen we weer verder. Er is een heel stuk waar je over de rotsen kan lopen, super gaaf! We namen verderop nog een foto van de vuurtoren en liepen daarna weer terug naar de auto, waarna we nog even naar het strand liepen, foto's namen en toen toch weer aan de terugrit begonnen. We hadden helaas een klein bordje gemist, waarna we voor een halfuur de verkeerde kant op reden. Na een tijdje hadden we dit in de gaten, want we herkenden niks van waar we reden en besloten toen maar weer terug te rijden. Tja, een inimini bordje op een kruispunt hadden we niet doorgehad.. Maar goed, we reden verder en zongen weer lekker hard mee met de muziek. Het werd donker, de zon ging onder (en gaf ons een mooi plaatje!!) en na een tijdje moest ik met groot licht aan rijden, want anders zag ik geen hand voor ogen. We stopten weer in Dannevirke voor een avondmaal en gingen bij de plaatselijke snackbar eten, waar veel locals kwamen. Ik nam een kipburger en frietjes en kon weer bijtanken voor het volgende stuk van de rit. Poe, dat hakt er wel in om zo'n lang stuk te rijden, en dat dan twee keer! Toen we terug waren in het hostel ploften we met onze cider neer in de stoelen buiten en raakten aan de praat met een paar backpackers. Althans, dat wil zeggen: ik dronk drie drankjes en ging daarna als een gaar eitje m'n bed in want deze chauffeur was compleet gaar gekookt. Marieke bleef gezellig kletsen en ik viel na een puzzel al in slaap.

De laatste dag hadden we nog een lange dag voor de boeg, want onze vlucht zou pas om half negen 's avonds vertrekken (lang leve low-budget vliegen!). We besloten om naar een farmers market in Hastings (! zo grappig, zo heet mijn host family) te rijden in de ochtend. Marieke had iemand gevonden die daar ook heen wilde en met ons de benzine zou delen, dus wachtten we op haar voor ons hostel. Ze bleek een 34-jarige Canadese te zijn die hier al 2 jaar was en werkte. We hebben onze verhalen gedeeld en daarna de markt verkend. Dat was trouwens echt heel gezellig! Allemaal kraampjes met streekproducten. Ze hadden echt gigantische pompoenen!! Eentje leek wel op een slang die je om je nek kan doen. We proefden van alles en namen uiteindelijk een lekker kopje koffie terwijl we verder kletsten. Daarna reden we weer terug naar Napier en gingen nog samen naar een lookout. Hier namen we wat foto's, maar de lookout viel een beetje tegen. Daarna zochten we tevergeefs naar een parkeerplek, maar voor eens was het druk op een zaterdag en was het even zoeken. Uiteindelijk vonden we er een en moest ik fileparkeren (huilen) maar met de geweldige hulp van Marieke kwam ik er in 1 keer in zonder te hoeven steken! We namen afscheid van Nicole en liepen door Napier, beginnend bij het bezoekerscentrum. Daar stonden twee hele vriendelijke oudere dames geheel gekleed in art deco stijl en nadat ik vroeg wat nou kenmerkend voor deze stijl was kregen we een hele uitleg. Ik ben weer wat wijzer en heb een kaart van deze stijl gekocht om in mijn travel journal te plakken. Daarna liepen we door een winkelstraatje en streken neer voor een lunch. We besloten dat we onze auto op tijd zouden inleveren en dan maar gewoon op het vliegveld te chillen, want wat zouden we anders nog doen? Toch een beetje spijt van onze goedkope vlucht. We gingen nog even het museum in om de tentoonstelling over de aardbeving te bekijken. In 1931 was hier een enorme aardbeving, waarna heel Napier weggevaagd was. Daarna hebben ze de stad weer opgebouwd in art deco stijl, wat je nog steeds terugziet. Het was bijzonder en schrikbarend om te zien, maar wel interessant. Daarna zijn we terug naar de auto gegaan en hebben we hem ingeleverd om de laatste shuttle naar het vliegveld te nemen. Dat was om kwart over vier, en we waren om half vijf op het vliegveld. Yay for us: er was geen ruk te doen op het vliegveld en er was welgeteld 1 restaurantje. En we waren daar om half vijf, dus hadden we nog 4 uur voor onze vlucht vertrok. Oeps. Marieke ging netflixen, ik ging maar puzzelen. Iedereen om ons heen kwam en ging ook weer, en wij hingen daar maar een beetje. Op een gegeven moment besloten we om dan maar wat te gaan eten, want Marieke had gezien dat je er lekkere dingen kon kopen. En ja hoor, precies toen wij aankwamen hadden ze net al het eten weggehaald. Dus werd het maar een koek. Gelukkig had ik in de middag een hele berg frietjes op, dus was mijn maag nog goed gevuld. En om het nog erger te maken: onze vlucht had vertraging vanwege het weer. Zucht. Kon er nog wel bij! Uiteindelijk kregen we dan toch het bericht dat we konden boarden en nu had ik gelukkig mijn goede ticket om te laten scannen. Maarrr dat was nog niet alles. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten kregen we te horen dat ze vanwege het weer nog extra moesten bijtanken en dat we dus nog langer moesten wachten. Nog wat extra frustraties: de vrouw aan de andere kant van het gangpad had haar koptelefoon niet in haar telefoon gestoken waardoor iedereen mee kon genieten van haar serie. Een baby een paar rijen achter ons was aan het krijsen. De steward was chagrijnig. En toen we eindelijk opstegen, de mevrouw haar koptelefoon had aangesloten en de steward in zijn stoel zat, kregen we turbulentie en ging iemand stinkende kaaschips eten waardoor ik misselijk werd. Maarjaaaaaa that's life. Ik vlieg denk ik hierna niet meer met Jetstar. De vlucht leek eeuwen te duren, maar uiteindelijk landden we na 10en. De skybus die we moesten hebben was allang vertrokken, dus moesten we de skybus naar de stad nemen. Die kwam gelukkig wel snel! Eenmaal in Auckland bij de bushalte om de bus terug naar Silverdale te nemen, stonden we tot onze verbazing in een rij. Een groot aantal tieners in partykleding stond voor de bus te wachten, de bus die Marieke ook kon hebben en ik niet. We gingen in de rij staan (ik voor de gezelligheid) maar haalde bij lange na de deur niet. De bus vertrok na een tijdje, want er konden er niet meer bij. De rij groeide nog steeds en na een tijdje kwam mijn bus aan (die Marieke ook kon hebben) en gelukkig konden we erin en hadden we zitplek. Maar man o man wat waren ze luidruchtig, ik voelde me een beetje een oude oma die gesteld is op haar rust! Na de eerste halte ging Marieke eruit en bleef ik achter met de lawaaipapegaaien. Maar gelukkig had ik oortjes bij me en na 30 minuten was ook ik bij mijn bushalte. Toen nog een uber naar huis bestellen. Het was inmiddels twaalf uur 's nachts. De uber die ik had besteld annuleerde na 5 minuten en toen moest ik nog 15 minuten op de andere wachten. Fijnnnnnn. Maar uiteindelijk was ik dan toch om tien voor half een weer in huis en werd vriendelijk begroet door de katten. Gauw tanden poetsen en naar bed en om half een lag ik er eindelijk in. En de wekker ging alweer om 6:20!!! Jeeeeej. Maar niet naar de sportschool die dag!


Het was een gezellig weekendje en het was leuk om weer een heel andere omgeving te zien! Volgend weekend ben ik weer de hort op, deze keer samen met iemand die ik heb ontmoet tijdens de Milford Track! We gaan naar Rotorua. Ik ga hier in juni ook heen, maar dan ga ik met drie meiden (au pairs) en ga ik andere dingen doen dan dit weekend. Ik vertrek pas op zaterdag, want vrijdagavond heb ik een babysit avond. Wat alleen maar eerlijk is, want ik heb deze vrijdag niet gewerkt. Helaas speculaas voor mij moet ik met de bus naar Rotorua, wat 4 uur duurt, en ik dus om 8 uur 's ochtends al vanuit Auckland vertrek als ik nog wat uit mijn weekend wil halen. En.... 8 uur in Auckland betekent dat ik om 6:35 de bus hier moet hebben. En ik dus al voor 6 uur op moet!!!!! Dat doet pijn. Maar goed, je moet er wat voor over hebben. En Marita heeft al super lief aangegeven dat ze me om 6:15 's ochtends best weg wilt brengen naar de bushalte, de kids zijn dan toch vaak al op. Dat maakt het ietsjes beter. Nog een leuk klein stukje: dinsdagavond heb ik een gezellig meidenavondje met Marita gehad, want Steve had iets voor werk 's avonds. En dus keken wij een super leuke film, dronken g&t en aten bergen chocokoekjes! Dit soort avondjes vind ik altijd reuzegezellig. Als Steve er is kijken we ook meestal iets (geen meidenfilms) met een drankje en snacks, dan is het ook altijd gezellig! Ik ben echt heel blij met dit gezin. Het is zo raar dat ik nog maar 8 weken met ze heb!! 8 weken, kan je het je voorstellen?!

Allright folks, ik ga mijn bed langzaamaan opzoeken, morgen weer vroeg op! See ya en een fijne dag!

Reacties

Reacties

Marieke

Omg I LOVE deze blog! Het is echt precies wat we hebben gedaan en meegemaakt!! Snel bijkletsen met koffie (en chocomel voor mij haha) xx

Greetje

Leuk Merel om weer mee te genieten met jou belevenissen! Je zit niet stil en probeert zoveel als kan uit je verblijf daar te halen!

pap

Hallo lieverd. Wat is het toch fijn om je avonturen terug te lezen. In gedachte zie ik je rondrijden, lekker gek doen. Als er een ding wat je van deze reis hebt geleerd, is loslaten en doen. Niet meer de kat uit de boom kijken, maar doen. Zo fijn.
Ik kan ook niet wachten tot het moment dat wij het vliegtuig instappen en jouw kant op komen.
Ik ben benieuwd naar je andere verhalen. Dikke kus en knuffel. Pap xxx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active